– Sąd nie wyraził zgody na aresztowanie Marcina Romanowskiego, uznając, iż jest objęty immunitetem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Jednak senator Krzysztof Kwiatkowski, były minister sprawiedliwości, przedstawił w mediach regulamin RE, z którego jego zdaniem wynika, iż immunitet odnosi się tylko do wykonywania mandatu członka Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, w tym także podróży na jego posiedzenia.
– Senator Kwiatkowski ma chyba słabą pamięć. W 2015 roku nasz polski Sejm przyjął rezolucję Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy co do immunitetu tego rodzaju w sprawie Nadii Sawczenko. Sejm wydał rezolucję, w której stwierdził, iż ma ona immunitet, mimo iż najpierw została wzięta do niewoli przez rosyjskich separatystów, a dopiero potem wybrana jako deputowana do parlamentu Ukrainy i następnie delegowana do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Polski Sejm uznał, iż miała immunitet, mimo iż w momencie wzięcia jej do niewoli (Rosjanie oskarżyli ją o terroryzm) nie wykonywała żadnych obowiązków związanych ze Zgromadzeniem Parlamentarnym Rady Europy, bo choćby nie była członkiem tego gremium. o ile Sawczenko przysługiwał immunitet, to przysługuje on także Romanowskiemu. choćby gdyby Rada Europy zrobiła to w formie soft law (prawa miękkiego), ale polski Sejm to zaakceptował, to taki immunitet funkcjonuje nie tylko w sprawie Nadii Sawczenko, ale jako instytucja. Prawo międzynarodowe zawiera różne sposoby zawierania i uznawania traktatów. W prawie międzynarodowym istnieje zjawisko utwardzania prawa miękkiego, co oznacza, iż może ono stać się wiążącą umową międzynarodową. Traktat można zawrzeć również w formie zwyczajowej, gdyż zwyczaj jest także źródłem prawa międzynarodowego. Nie możemy więc uznać, iż w sprawie Sawczenko Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy miało prawo uznać jej immunitet, a w sprawie Romanowskiego nie miało takiego prawa.
