- Kiedy Cleveland opuszczał Biały Dom po raz pierwszy, Frances miała powiedzieć pracownikom, by dobrze dbali o meble, tak by zastała je w niezmienionym stanie, gdy wróci z mężem za cztery lata
- Podobnie jak Trump, Cleveland był sceptyczny wobec sojuszy, choć miało to związek z tradycyjną amerykańską polityką stronienia od angażowania się w europejskie wojny
- W odróżnieniu od Trumpa zgłaszającego pretensje do Grenlandii, Kanady czy Kanału Panamskiego, Cleveland sceptycznie podchodził do ekspansjonistycznych ambicji USA
- Więcej ważnych informacji znajdziesz na stronie głównej Onet
W 1892 r. podobnie triumfalny powrót udał się Clevelandowi – ale już nie Theodore’owi Rooseveltowi, który w 1912 r. po czterech latach przerwy nie zdołał wywalczyć trzeciej kadencji, choć startował jako kandydat spoza dwóch głównych partii, notując rekordowy wynik.
Prezydent po przerwie. Donald Trump nie jest pierwszy
Między Clevelandem i Trumpem są pewne powierzchowne podobieństwa. Obaj przegrali wybory, w których pojawiły się zarzuty o oszustwa wyborcze, choć tylko w przypadku głosowania z 1888 r. były one uzasadnione. Ówczesny sztab Republikanów hurtowo kupował bowiem głosy w kluczowych wówczas stanach, Indianie i Nowym Jorku, dzięki czemu ich kandydat Benjamin Harrison stał się drugim w historii prezydentem USA, który objął prezydenturę, mimo iż zdobył mniej głosów w całym kraju.
Ówczesny skandal związany z kupowaniem głosów przyczynił się do poważnych reform, dokonanych za kadencji Harrisona i z poparciem Clevelanda. Doprowadziły one do zmian w systemie głosowania, w wyniku których w Indianie i 37 innych stanach głosowanie stało się tajne.
Podobnie jak w przypadku Trumpa, za Clevelandem również ciągnęły się skandale obyczajowe; był oskarżany o kobieciarstwo i spłodzenie nieślubnego dziecka. Choć do Białego Domu przeprowadził się jako kawaler, niedługo potem poślubił 21-letnią Frances Folsom, córkę swojego biznesowego partnera, którą po śmierci ojca pomagał wychowywać. Jak pisze „Smithsonian Magazine”, Frances była pierwszą w historii pierwszą damą cieszącą się statusem gwiazdy, wyznaczającą trendy w modzie i stylu.
Kiedy Cleveland opuszczał Biały Dom po raz pierwszy, Frances miała powiedzieć pracownikom, by dobrze dbali o meble, tak by zastała je w niezmienionym stanie, gdy wróci z mężem za cztery lata.
Cleveland sceptyczny wobec ekspansjonistycznych ambicji USA
Mniej wspólnego Cleveland i Trump mieli pod względem politycznym. 22. i 24. prezydent USA był uważany za wolnorynkowego konserwatystę, opowiadającego się za dyscypliną budżetową i piętnującego korupcję systemu politycznego w Waszyngtonie, jednak zdecydowanie sprzeciwiał się też wysokim cłom wprowadzonym przez administrację Harrisona, których inicjatorem był kongresmen i późniejszy sukcesor Clevelanda, William McKinley. Trump podczas kampanii wielokrotnie chwalił McKinleya i zapowiedział, iż ponownie nazwie jego imieniem najwyższy szczyt Ameryki Północnej, Denali w Alasce.
W odróżnieniu od Trumpa zgłaszającego pretensje do Grenlandii, Kanady czy Kanału Panamskiego, Cleveland sceptycznie podchodził do ekspansjonistycznych ambicji USA. Sprzeciwiał się projektowi budowy kanału przez Nikaraguę (ostatecznie kanał łączący oba oceany wybudowano dekady później w Panamie) oraz aneksji Hawajów i krytykował zainspirowany przez amerykańskich biznesmenów i dyplomatów przewrót na tych wyspach.
Podobnie jak Trump, Cleveland był sceptyczny wobec sojuszy, choć miało to związek z tradycyjną amerykańską polityką stronienia od angażowania się w europejskie wojny. Był też zwolennikiem doktryny Monroego, traktującej zachodnią półkulę jako specjalną strefę interesów Stanów Zjednoczonych.
