W grudniu Sąd Najwyższy wydał ważne orzeczenie, w którym uchylił nakaz zapłaty, na podstawie której obywatel był obciążany oprocentowaniem umowy sięgającym aż 3285 proc. w skali roku. Wcześniejszą decyzję Sądu Rejonowego w Bytomiu, sięgającą 2006 roku, uznano za "rażąco niesprawiedliwą".
REKLAMA
Zobacz wideo "Dużo, bardzo szybko", "Jest kiepsko". Polacy o swoich ratach kredytowych [SONDA]
Za 500 zł miał oddać kilkaset tysięcy zł. Podziałała skarga Prokuratora Generalnego
W 2006 roku do Sądu Rejonowego w Bytomiu wpłynął pozew od pewnej spółki dotyczący pożyczki opiewającej na 500 zł. Na tej podstawie 29 września 2006 roku wydano nakaz zapłaty 500 zł wraz z odsetkami w wysokości 9 proc. dziennie od dnia 10 stycznia 2006 roku oraz kwotę 30 zł tytułem kosztów procesu. W skali roku odsetki wyniosły więc 3285 proc. Jak informuje serwis Prawo.pl, pozwany nie zaskarżył nakazu zapłaty. Portal Bezprawnik wyliczył natomiast, iż zaledwie w ciągu pierwszego roku łączna kwota zatwierdzonych przez sąd odsetek wyniosła 16 425 zł, a przez ostatnie 20 lat sięgnęła ponad 327 tys. zł. Pomimo iż nakaz zapłaty uprawomocnił się wiele lat temu, sprawa trafiła ponownie do Sądu Najwyższego dzięki skardze nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego.
Sąd Najwyższy uchronił go przed ogromnymi odsetkami. Dopatrzono się nieprawidłowości
Sąd Najwyższy uznał w grudniu 2025 roku, iż sąd pierwszej instancji podczas wydawania nakazu zapłaty nie dokonał z urzędu oceny umowy pod kątem jej zgodności z zasadami współżycia społecznego i ochrony konsumenta.
W wyroku z 4 grudnia 2025 r. (II NSNc 192/24) Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa spółki przeciwko obywatelowi o zapłatę, na skutek skargi nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego uchylił zaskarżony skargą nadzwyczajną nakaz zapłaty i przekazał go Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. Wyrok Sądu Najwyższego w tej sprawie poprzedziło przedstawienie składowi połączonych izb Sadu Najwyższego (Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oraz Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych) zagadnienia prawnego zmierzającego do odstąpienia od zasady prawnej III PZP 1/25 uchwalonej w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 24 września b.r., która miała na celu zablokowanie rozpoznawania skarg nadzwyczajnych przez Sąd Najwyższy
- czytamy w komunikacie Sądu Najwyższego. Dzięki uchwale połączonych izb z 3 grudnia 2025 roku Sąd Najwyższy był w stanie uchylić nakaz zapłaty, na podstawie którego od 20 lat naliczano konsumentowi gigantyczne odsetki. Stwierdzono też, iż sąd naruszył art. 76 Konstytucji RP, ponieważ z własnej inicjatywy nie sprawdził warunków umowy, na których oparto roszczenie powoda. Jako organ władzy publicznej sąd ma obowiązek zapewnić konsumentowi ochronę przewidzianą w prawie. W tej sprawie chodziło przede wszystkim o ochronę wynikającą z Dyrektywy 93/13. Zgodnie z nią sąd krajowy ma obowiązek samodzielnie zbadać, czy postanowienia umowy są uczciwe, o ile dysponuje niezbędnymi do tego informacjami. Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie podkreślał, iż cel Dyrektywy 93/13 nie zostałby osiągnięty, gdyby to konsument musiał sam wskazywać nieuczciwe zapisy umowy. To oznacza, iż sąd musi badać takie postanowienia z urzędu.
Sąd Najwyższy podkreślił, iż zastrzeżenie w umowie pożyczki rażąco wygórowanych odsetek (3 285 proc. w skali roku), a następnie wydanie nakazu zapłaty, nie tylko naruszyło równowagę kontraktową, ale także prowadziło do zaburzenia istniejących ówcześnie stosunków społecznych kreując sytuację rażąco niesprawiedliwą i naruszało także zasadę zaufania obywatela do państwa
- przekazał Sąd Najwyższy.
Źródła: sn.pl, prawo.pl, bezprawnik.pl
Dziękujemy, iż przeczytałaś/eś nasz artykuł.
Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
