V Rajd Pieszy im. sierżanta Wiktora Stryjewskiego „Cacko”

W sobotę miał miejsce V Rajd Pieszy im. sierżanta Wiktora Stryjewskiego „Cacko”. Wydarzenie było organizowane między innymi przez Okręg Pomorski Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, Okręg Pomorski Młodzieży Wszechpolskiej. Portal Narodowcy.net objął patronat medialny nad wydarzeniem.

W sobotę 27 stycznia odbył się V Rajd Pieszy im. sierżanta Wiktora Stryjewskiego ps. „Cacko”. Uczestnicy wyruszyli o godzinie 12:30 i przeszli trasę prowadzącą od Elbląga do Tolkmicka przez Kadymy. Rajd przebiegał przez malownicze tereny Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej. Ponadto uczestnicy mieli możliwość odwiedzenia punktu widokowego z widokiem na Zalew Wiślany, przy pobliskim klasztorze. Przed wymarszem organizator Jacek Gierwatowski wręczył Panu Andrzejowi Stryjewskiemu, synowi sierż. Wiktoria Stryjewskiego „Cacko”, oficjalne podziękowanie za wieloletnie zaangażowanie w działalności patriotycznej od Środowiska Patriotycznego Polski Północnej. Następnie wspólnie odmówiono modlitwę NSZ, uczczono minutą ciszy sierż. „Cacko” i innych Żołnierzy Wyklętych poległych za wolną Ojczyznę.Po dotarciu do Tolkmicka odbyło się wspólne ognisko, gdzie przedstawiciel ZŻ NSZ Okręgu Pomorskiego przedstawił prezentację multimedialną o życiu i walce sierż. Wiktora Stryjewskiego „Cacko”. Następnie uczestnicy wspólnie słuchali i śpiewali polskie piosenki partyzanckie.

Organizatorami rajdu byli Stowarzyszenie Elbląscy Patrioci, Okręg Pomorski Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, Okręg Pomorski Młodzieży Wszechpolskiej. Portal Narodowcy.net objął patronat medialny nad wydarzeniem. Warto podkreślić, iż wydarzenie corocznie zrzesza coraz więcej uczestników.

Wiktor Stryjewski ps. „Cacko” (1916-1951), przed wybuchem II wojny światowej mieszkał w Żychowie gdzie prowadził 27 hektarowe gospodarstwo. Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. w szeregach 32. pułku piechoty, brał udział w obronie twierdzy Modlin. Podczas okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej w Obwodzie Sierpc. Po wkroczeniu wojsk sowieckich został skierowany przez swoje dowództwo do Służby Ochrony Kolei w Sierpcu. W lutym 1946 r. stanął w obronie Polki gwałconej przez sowieckiego żołnierza, którego zabił, za co został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Dzięki pomocy współpracującego z podziemiem funkcjonariusza resortu bezpieczeństwa zbiegł z aresztu. Ukrywał się na terenie powiatu sierpeckiego, gdzie wstąpił do oddziału Ruchu Oporu Armii Krajowej Obwód „Mewa”. Wyróżnił się w wielu akcjach zbrojnych skierowanych przeciw komunistycznemu aparatowi represji, m.in. likwidując posterunki MO i urzędy gminne. Między innymi brał udział w spektakularnym zajęciu Lidzbarka Welskiego 20.11.1946 r. Podczas amnestii 1947 r., wspólnie z por. Franciszkiem Majewskim „Słonym” nie ujawnił się. Brał udział w rozbiciu obławy UB i MO 12.07.1947 r. pod Okalewem w powiecie rypińskim. 11.10.1947 r. we wsi Chudzynek, gm. Drobin, pow. Płock wykonał zamach na Władysława Rypińskiego „Rypę”, dowódcę pepeerowskiego „szwadronu śmierci” skrytobójczo mordującego członków PSL i byłych żołnierzy AK. W październiku 1947 r. wszedł w skład 11. Grupy Operacyjnej NSZ, obejmując dowództwo patrolu bojowego działającego na terenie powiatów płońskiego, płockiego i sierpeckiego. Ujęty przez UB 8.02.1949 r. po walce z 262-osobową grupą operacyjną KBW, UB i MO we wsi Gałki, gm. Mała Wieś, pow. Płock, został skazany na trzydziestoośmiokrotnie na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie. Wyrok wykonano 18 I 1951 r. w więzieniu mokotowskim. Miejsce jego pochówku do dzisiaj pozostaje nieznane.

Narodowcy.net/podziemiezbrojne.ipn.gov.pl