The Spectator: Может ли Илон Маск действительно победить Кейра Стармера?

Interia współpracuje z czołowymi redakcjami na świecie. W naszym cotygodniowym, piątkowym cyklu „Interia Bliżej Świata” publikujemy najciekawsze teksty najważniejszych zagranicznych gazet. Brytyjski, konserwatywny „The Spectator”, z którego pochodzi poniższy artykuł, ukazuje się nieprzerwanie od 1828 r., co czyni go najstarszym tygodnikiem na świecie.

Wiadomość ta może nie zadowolić Muska, który od dawna pomstuje na rząd Wielkiej Brytanii z powodu cenzury. To tylko kolejny wyznacznik tego, iż napięte relacje między Keirem Starmerem a amerykańskim miliarderem raczej nie poprawią się w najbliższym czasie. Ale czy sprawy zaszły już tak daleko, iż Musk będzie próbował zmusić Starmera do opuszczenia rezydencji przy Downing Street 10 (rezydencja i biuro premiera Wielkiej Brytanii) przed kolejnymi wyborami?

Tak przynajmniej twierdzi „Financial Times”, który donosi, iż Musk „prywatnie rozmawiał ze swoimi sojusznikami o tym, w jaki sposób Keir Starmer mógłby zostać usunięty ze stanowiska premiera Wielkiej Brytanii przed następnymi wyborami parlamentarnymi„. Gazeta cytuje również jednego ze wspomnianych sojuszników, który tłumaczy jego punkt widzenia: „Uważa, że zachodnia cywilizacja sama w sobie jest zagrożona”.

Jak pisałam w felietonie politycznym z tego tygodnia, Musk może i para się polityką na całym kontynencie (9 stycznia wieczorem poprowadził „rozmowę” z liderką niemieckiej partii AfD), ale szczególnie skupia się na Wielkiej Brytanii. Musk – którego babcia była Brytyjką – postrzega Wielką Brytanię jako Ateny dla amerykańskiego Rzymu.

Co więcej, pomysł, iż Musk chciałby pozbyć się Starmera, nie jest tak naprawdę tajemnicą: regularnie bowiem tweetuje swoje wynurzenia na ten temat. Tylko w tym tygodniu wezwał Starmera do rezygnacji, powiedział, iż powinny odbyć się przedterminowe wybory, a choćby przeprowadził sondaż na temat tego, czy „Ameryka powinna wyzwolić naród brytyjski od ich tyrańskiego rządu” (Odpowiedź? Tak: 58 procent. Nie: 42 proc.). Od jakiegoś czasu było więc jasne, iż Musk chciałby, aby Starmer został usunięty z Downing Street tak szybko, jak to możliwe.

Czy jednak ma odpowiednią moc, aby to zrobić? Jednym ze sposobów na destabilizację obecnego rządu byłoby finansowanie konkurencyjnej partii. To nie przypadek, iż Musk rozważał dużą darowiznę pieniężną na rzecz partii Reform UK (dawna Partia Brexitu Nigela Farage’a), a Nigel Farage i nowy skarbnik ugrupowania – Nick Candy – odwiedzili technologicznego miliardera w Mar-a-Lago tuż przed Bożym Narodzeniem.

Wszystko wydaje się jednak niepewne po tym, jak Musk zwrócił się przeciwko Farage’owi w zeszły weekend, sugerując, iż lider Reform UK nie ma odpowiednich kompetencji, aby przewodzić swojej partii po tym, jak brytyjski polityk zdystansował ugrupowanie od osadzonego aktywisty Tommy’ego Robinsona.

Losy darowizny na rzecz Reform UK nie są jednak przesądzone, a źródła w ugrupowaniu chętnie bagatelizują skalę wspomnianego zajścia (Farage niedługo wróci bowiem do świata Trumpa na jego inaugurację 20 stycznia). Musk może również starać się finansować Partię Konserwatywną. Nie umknęło naszej uwadze, iż w tym tygodniu tweetował z większą aprobatą na temat liderki torysów Kemi Badenoch.

Równie dobrze mógłby także poszukać zupełnie nowej partii. Dominic Cummings, na przykład, od jakiegoś czasu mówi o utworzeniu „partii start-upów„, która miałaby wprowadzić reset w brytyjskiej polityce.

W międzyczasie Musk za pośrednictwem swojej platformy robi wiele, aby utrudnić życie Starmerowi – co pokazuje niedawne wypłynięcie tematu tzw. gangów uwodzicieli. Kwestia powróciła na szczyt agendy informacyjnej jako bezpośredni wynik tweetów Muska, a początkowa odpowiedź Starmera na wykluczenie nowego dochodzenia rządowego w tej sprawie może się nie ostać. choćby niektórzy z jego własnych stronnictw – jak choćby burmistrz Andy Burnham z ramienia Partii Pracy – popierają wezwania do przeprowadzenia ograniczonego śledztwa w tej sprawie.

Mało prawdopodobnym jest, aby była to ostatnia kwestia w brytyjskiej polityce, w jaką angażuje się Musk. Co więcej, Musk sam w sobie jest na tyle znaczący – poprzez swoją karierę biznesową, bogactwo i posiadanie platformy X – iż choćby jeżeli w końcu pokłóci się z Donaldem Trumpem (na co wielu członków Partii Pracy potajemnie liczy), przez cały czas będzie trudny do zignorowania. Oznacza to, iż choć miliarder może nie zrealizować żadnego planu przedwczesnego usunięcia Starmera, z pewnością jest w stanie znacznie utrudnić mu jego kadencję.

Tekst przetłumaczony z „The Spectator”. Autorka: Katy Balls

Tłumaczenie: Nina Nowakowska

Tytuł i śródtytuły oraz skróty pochodzą od redakcji