14 СЕНТЯБРЯ: СТРАТЕГИЧЕСКИЙ УСПЕХ! Украинцы заставляют россиян пожертвовать ПОКРОВСКИМ НАСТУПЛЕНИЕМ

Wspieraj poprzez zakupy w sklepie: https://uasupporter.com/RZU
Raporty Strategiczne na Wyłączność na Patreon: https://www.patreon.com/RFUPolski/membership
Raporty Strategiczne na Wyłączność na YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC-Q1gV2g_ck4LZG8axhAeVg/join
NIEOCENZUROWANE MATERIAŁY na Telegramie: https://t.me/RFUPolski
Wsparcie dzięki przycisku darowizny pod filmem (obok „Udostępnij”)
Twitter/X: https://twitter.com/RFUPolski

Dziś pojawiło się wiele ważnych aktualizacji z kierunku Kurska

Tutaj, w krytycznym punkcie zwrotnym, siły ukraińskie w końcu zdołały eskalować presję w regionie Kurska do tego stopnia, iż Rosjanie zostali zmuszeni do poświęcenia swojej ofensywy w Pokrowsku i przesunięcia swoich najbardziej krytycznych rezerw na północ
Zakłócając największą rosyjską operację ofensywną, na której Rosjanie postawili wszystko, ukraińska ofensywa kurska okazała się strategicznym sukcesem.

W rejonie Koreniewa siły ukraińskie znacznie przewyższały liczebnie rosyjskich obrońców miasta i jego okolic.
Ponieważ Rosjanie stracili znaczne terytorium na północnej i południowej flance, Koreniewo stanęło w obliczu bezpośredniego zagrożenia okrążeniem.
Siły rosyjskie spodziewały się ukraińskich ataków ze Snagost i Krasnoktyabrska na południu, a także z nasypu kolejowego na północy, gdzie Ukraińcy zajmowali silne pozycje, które mogły służyć jako baza do dalszych ataków.

W rezultacie rosyjskie dowództwo stopniowo przerzuca oddziały w celu wzmocnienia obrony w Kursku, siły początkowo przeznaczone do wsparcia ofensywy w Pokrowsku.
Ta zmiana jest kluczowa, ponieważ odciągnięcie sił rosyjskich od Pokrowska było głównym ukraińskim celem strategicznym i celem ofensywy kurskiej.
W związku z tym rosyjskie dowództwo starało się za wszelką cenę uniknąć rozmieszczenia rezerw z Pokrowska.
Przesunęli wojska z różnych części linii frontu, w tym z Chasiw Jar, ale unikali wycofywania się z Pokrowska, aby utrzymać tempo działań.

Jednak pogarszająca się sytuacja w Koreniewie i okolicach, w połączeniu z ryzykiem okrążenia przez siły ukraińskie – co otworzyłoby drogę do Głuszkowa – wymagało przesunięcia sił i sprzętu w celu złagodzenia presji.
Dlatego też Rosjanie zostali ostatecznie zmuszeni do przerzucenia wojsk również z Pokrowska
Według rosyjskich źródeł obejmowało to elementy z Piętnastej Brygady Strzelców Zmotoryzowanych i Pierwszej Brygady Słowiańskiej.
Po zgromadzeniu sił Rosjanie rozpoczęli choćby kontrataki w okolicach Koreniewa
Celem tych kontrataków jest odciążenie ukraińskiego nacisku na miasto z południowej flanki.

Pierwsza fala kontrataków składała się z ośmiu pojazdów opancerzonych i co najmniej siedemdziesięciu żołnierzy.
Geolokalizowane nagrania z tego obszaru pokazują grupę szturmową posuwającą się drogą z Koreniewa do Snagost.
Po wejściu do wioski napotkali zaciekły opór ukraińskich żołnierzy broniących swoich pozycji.
Rosyjskie BMP strzelały ze swoich działek automatycznych, aby zapewnić osłonę dla zsiadającej piechoty.
Pełne, nieocenzurowane nagrania bojowe ze wszystkich operacji można znaleźć na naszym kanale Telegram za pośrednictwem linku w opisie.

Rosjanie nie byliby w stanie wytrzymać takich kontrataków bez znacznego zwiększenia dostępnych oddziałów w regionie.
Ukraiński głównodowodzący Ołeksandr Syrski oświadczył, iż Rosjanie przerzucili do Kurska do trzydziestu tysięcy żołnierzy z nieokreślonych kierunków.
Tymczasem prezydent Wołodymyr Zełenski oświadczył, iż za północno-wschodnią granicą od Briańska do Charkowa, w tym w Kursku, znajduje się do sześćdziesięciu tysięcy rosyjskich żołnierzy.
Syrski zauważył również, iż liczba żołnierzy, początkowo wynosząca trzydzieści tysięcy, ma wzrosnąć, ponieważ Rosjanie planują dalsze kontrofensywy w regionie Kurska.

Zmuszając Rosjan do wysłania znacznej liczby rezerw do Kurska, ukraińskie dowództwo było w stanie zmienić trajektorię wojny.
Skierowanie większości rosyjskich rezerw do regionu Kurska doprowadziło do spowolnienia ofensywy na Pokrowsk z powodu niewystarczających rezerw, które nie były w stanie zastąpić ciężkich strat i utrzymać poprzedniego tempa operacyjnego.
Dlatego też siłom ukraińskim udało się ustabilizować front pokrowski, a choćby rozpocząć spychanie Rosjan z powrotem w okolice Nowego Jorku i Selydowe, niegdyś najbardziej krytycznych i dynamicznych części frontu.
Sukces ten pozwolił osiągnąć główny cel inwazji na Kursk: osłabienie inicjatywy Rosjan w całym teatrze działań.

Był to jednak dopiero początek złych wieści dla Rosjan
Duże rozmieszczenie rosyjskich rezerw w Kursku zmusiło rosyjskie Dowództwo Północne do szybkiego utworzenia centrów logistycznych, w tym składów amunicji i paliwa, w Biełgorodzie i Woroneżu w celu wsparcia kontrataków.
Ukraiński wywiad wojskowy śledził wzmożone ruchy sił rosyjskich i zidentyfikował lokalizację składu amunicji w mieście Soldatskie w regionie Woroneża, gdzie przeprowadził potężne uderzenie.

Źródło: Raporty z Ukrainy