W manewrach po raz pierwszy uczestniczyli libijscy oficerowie zarówno ze wschodu, jak i zachodu podzielonego kraju. Razem z Amerykanami symulowali misje z wykorzystaniem dwóch samolotów B-52H Stratofortress z 2. Pułku Bombowego, Bazy Sił Powietrznych Barksdale w Luizjanie.
Obecność amerykańskich strategicznych samolotów nad Libią dowodzi, iż zarówno USA jak i Rosja umacniają swoje wpływy w tym kraju północnoafrykańskim, kluczowym dla kontroli Morza Śródziemnego i afrykańskiego Sahelu.
Rosja od lat obecna jest w centralnych i wschodnich regionach Libii będących pod kontrolą marszałka Chalify Haftara. Pomimo rosnącej presji ze strony USA, Moskwa skonsolidowała swoją infrastrukturę wojskową we wschodniej Libii, do której przetransportowała z utraconych baz syryjskich zaawansowane systemy obrony powietrznej, między innymi S-400. Jej najemnicy rozlokowani są w kilku libijskich bazach.
USA walczą o wpływy w Afryce
Stany Zjednoczone próbują zmniejszyć rosyjski wpływ na Haftara, który w czasach dyktatury Muammara Kadafiego współpracował z CIA. Waszyngton stara się przekonać libijskiego marszałka do przemyślenia sojuszu z Moskwą, oferując jego siłom przeprowadzanie misji wojskowych wspólnie z wojskami zachodniej Libii, na przykład monitorowanie granic z krajami Sahelu.
„Cel USA jest jasny: chronić libijską infrastrukturę naftową przed rosyjskimi wpływami i stworzyć barierę przed penetracją regionu przez Moskwę” — uznała włoska Agenzia Nova, cytująca Musę Faraja, członka Libijskiej Wysokiej Rady Państwa, który powiedział, iż Afryka Północna „wkrótce może znaleźć się w centrum nowych napięć i iż Libia ryzykuje, iż stanie się teatrem coraz bardziej zaciekłej konfrontacji między dwoma supermocarstwami”.
Libia wciąż pozostaje podzielona między uznanym przez społeczność międzynarodową Rządem Porozumienia Narodowego (GNA) w Trypolisie i Libijską Armią Narodową (LNA) Haftara, która kontroluje wschód. Ten podział pozwala zewnętrznym mocarstwom, między innymi Rosji, Turcji i Stanom Zjednoczonym wykorzystać niestabilność kraju do realizacji własnych regionalnych planów.
