«От одного колониального лорда к другому; Продолжающийся захват Китаем Африки и ее природных ресурсов»

Co do dzieje się w Afryce?

Autor: James Corbett

Sześć lat temu napisałem "Tajną bitwę o Afrykę". W tym artykule redakcyjnym zwróciłem uwagę na zakres penetracji amerykańskich sił specjalnych w Afryce i zbadałem rzeczywistość geopolityczną leżącą u podstaw tej tajnej inwazji:

Nawet pobieżny przegląd dowodów pokazuje, iż jednym z ważnych powodów, dla których USA wysyłają tak wielu komandosów do Afryki, jest właśnie przeciwdziałanie chińskim interesom na kontynencie.

I, jak już wtedy wspomniałem, Chiny odgrywały swoją rolę w tej neokolonialnej walce o wpływy w Afryce. Zamiast jednak dążyć do militarnego śladu na kontynencie, Chiny zaangażowały się w "dyplomację książeczki czekowej", reinwestując swój kapitał z boomu gospodarczego ostatnich dziesięcioleci w projekty infrastrukturalne i inne inicjatywy Pasa i Szlaku w Afryce.

Cóż, oto jesteśmy sześć lat później. Jak do tej pory przebiegała ta nowa walka o wpływy na kontynencie afrykańskim? I dokąd to zmierza?

Dzisiaj przyjrzyjmy się niektórym kluczowym polom bitwy w tajnej bitwie o Afrykę.

Niger

Jeśli czytaliście mój artykuł o "Tajnej bitwie o Afrykę" sześć lat temu (lub jeżeli przeczytaliście go ponownie teraz), przypomnijcie sobie, iż punktem wyjścia dla tego śledztwa był artykuł z października 2017 r., w którym ujawniono, iż trzech żołnierzy sił specjalnych armii amerykańskiej w Nigrze zostało zabitych "podczas rutynowego patrolu z żołnierzami, których szkolili z kraju Afryki Zachodniej". Atak był największą ofiarą śmiertelną Amerykanów podczas walk w Afryce od czasu niesławnej misji "Black Hawk Down" w Somalii w 1993 roku i posłużył jako sygnał alarmowy dla Amerykanów, którzy choćby nie zdawali sobie sprawy, iż w Afryce działają amerykańskie siły specjalne.

Ależ tak, Mabel, w Afryce są amerykańskie siły specjalne. Tysiące!

Nieudana misja w Nigrze doprowadziła do publicznego spektaklu załamywania rąk przez Pentagon, w tym wewnętrznego śledztwa w sprawie incydentu i niejasnej obietnicy, iż być może w nieokreślonej przyszłości rozpocznie się wycofywanie komandosów w Afryce.

Jak dobrze sprawdził się pomysł "pomyślimy o wycofaniu się w pewnym momencie w przyszłości"? Nie bardzo!

Konkretnie, kwestia amerykańskiej obecności wojskowej w Afryce powróciła do opinii publicznej w zeszłym roku, kiedy nigerska junta wojskowa obaliła prezydenta Mohameda Bazouma, oskarżając go o "zdradę stanu". Jak wówczas otwarcie informowano, powodem, dla którego Stany Zjednoczone wahały się, czy oficjalnie ogłosić obalenie zamachu stanu, było to, iż nie było jasne, jak taka deklaracja wpłynęłaby na amerykańską obecność wojskową w tym kraju.

Jak się okazuje, obawy te były uzasadnione. W październiku ubiegłego roku Stany Zjednoczone oficjalnie ogłosiły przejęcie Nigru zamachem stanu, a nowy rząd wojskowy formalnie wycofał umowę wojskową z USA w marcu.

Stany Zjednoczone ostatecznie i niechętnie zgodziły się wycofać z kraju, ale jeszcze 25 kwietnia amerykańscy wojskowi sygnalizowali, iż nie ma ostatecznej decyzji co do tego, kiedy, czy i jak takie wycofanie.

Bez względu na przyczynę zatoru, nigińska junta nie czeka, aż USA się oczyści; już zaprosili rosyjskie wojsko, aby zastąpić obecność amerykańską. W kwietniu Rosja przeniosła część swoich żołnierzy do bazy lotniczej w Nigrze, gdzie przez cały czas stacjonują siły amerykańskie.

Nie oznacza to oczywiście końca amerykańskiej obecności wojskowej w Afryce. Plany Pentagonu wobec Afryki są przez cały czas reprezentowane przez Dowództwo Afrykańskie Stanów Zjednoczonych (AFRICOM), które grozi współpracą ze swoimi afrykańskimi "partnerami" (czytaj: zakładnikami) w celu "realizacji interesów narodowych USA i promowania regionalnego bezpieczeństwa, stabilności i dobrobytu".

Sekretarz prasowy Pentagonu, gen. dyw. Pat Ryder, wyjaśnił na niedawnym briefingu prasowym, iż wojska amerykańskie przez cały czas stacjonujące w Nigrze i Czadzie nie zostaną całkowicie wycofane z Afryki, a jedynie tymczasowo przemieszczone, aby mogły kontynuować swoją pracę nad zabezpieczeniem kontynentu dla interesów USA:

Podczas gdy rozmowy z przedstawicielami Czadu trwają, amerykański AFRICOM planuje w tej chwili przegrupowanie części amerykańskich sił zbrojnych z Czadu, z których część miała już wypłynąć. Jest to tymczasowy krok w ramach trwającego przeglądu naszej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa, który zostanie wznowiony po wyborach prezydenckich w Czadzie 6 maja.

Historia oczywiście jeszcze się nie skończyła. Niedawny raport rosyjskiego think tanku oparty na wewnętrznych dokumentach rosyjskiego rządu twierdzi, iż rosyjski Korpus Afrykański planuje zaoferować rządowi wojskowemu Nigru "pakiet przetrwania reżimu". Obejmie ona wsparcie wojskowe i dyplomatyczne w zamian za dostęp do zasobów Nigru, takich jak lukratywne kopalnie uranu. jeżeli te doniesienia są prawdziwe, potwierdza to, iż Tajna Bitwa o Afrykę nie tylko wciąż trwa, ale w rzeczywistości eskaluje.

Niezależnie od wyników, nie zdziw się, jeżeli w przyszłości usłyszysz doniesienia o zaangażowaniu amerykańskich sił specjalnych w regionie... Zakładając, iż te doniesienia w ogóle wypłyną na powierzchnię głównego nurtu doniesień na ten temat.

Zimbabwe

Mówiąc o lukratywnych umowach wydobywczych, oto historia dla Ciebie: "Inwestycje Chin w afrykańskie kopalnie litu zaczynają się opłacać dzięki stworzeniu nowych łańcuchów dostaw minerałów".

Jak wynika z wyżej podlinkowanego artykułu, lit jest niezbędnym zasobem do produkcji akumulatorów litowo-jonowych, które zasilają pojazdy elektryczne, panele słoneczne i wiele innych akcesoriów oszustwa zerowej emisji netto. Dostęp do tego poszukiwanego zasobu naturalnego jest właśnie powodem, dla którego Chiny tak intensywnie inwestują w Zimbabwe, kraju, który tak się składa, iż szczyci się jednymi z największych rezerw litu na świecie.

W zeszłym roku Chiny otworzyły wart 300 milionów dolarów zakład przetwórstwa litu w Kamativi, małym miasteczku górniczym w prowincji Matabeleland North w Zimbabwe. Pierwsza faza zakładu jest już uruchomiona i produkuje 300 000 ton rocznie surowej rudy spodumenu – minerału przetwarzanego w celu wydobycia litu. Druga faza projektu, która ma rozpocząć się w przyszłym miesiącu, ma zwiększyć tempo produkcji do 2,3 mln ton surowej rudy rocznie.

Chociaż decyzja Chin o otwarciu zakładu przetwórstwa litu w Zimbabwe może na pierwszy rzut oka nie wydawać się wielkim problemem, w rzeczywistości jest to bardzo wielka sprawa. Lit jest niezbędnym zasobem w agendzie Zielonego Nowego Porządku Świata, a rosnąca część światowej podaży znajduje się pod kontrolą Chin. Przewiduje się, iż Chiny, jako trzeci co do wielkości producent litu na świecie, będą miały 24% udział w całej produkcji litu do 33% w przyszłym roku. Chińczycy kontrolują również 60% światowych mocy rafinacji litu klasy akumulatorowej.

Nic dziwnego, iż Wujek Sam postrzega to jako bezpośrednie zagrożenie. W zeszłym roku administracja Bidena powołała się na ustawę o produkcji obronnej w 2022 r. "w celu zabezpieczenia amerykańskiej produkcji krytycznych materiałów do pojazdów elektrycznych i stacjonarnych akumulatorów", w tym oczywiście litu. Dla tych, którzy śledzą w domu, ustawa o produkcji obronnej jest tą samą ustawą o bezpieczeństwie narodowym, na którą powołał się cesarz MAGA Trump w 2020 r., aby zapewnić te bardzo potrzebne respiratory podczas scamdemii, więc wiesz, iż to poważna sprawa (nacisk na "biznes").

Więc tak, chińska inwestycja w kopalnie litu w Zimbabwe to rzeczywiście bardzo wielka sprawa. W rzeczywistości, w pewnym sensie, o to właśnie chodzi w Tajnej bitwie o Afrykę.

Angola

Jak wspomniałem wyżej, Chiny nie są jedynie widzem w tajnej bitwie o Afrykę. Wręcz przeciwnie. Podczas gdy Stany Zjednoczone grożą kontynentowi swoimi siłami specjalnymi i wykorzystują AFRICOM do zastraszania afrykańskich przywódców do uległości, Chiny są zajęte rozwijaniem własnego modelu wydobywania zasobów Afryki.

Pamiętacie juntę wojskową, która wyrzuciła Wuja Sama z Nigru? Cóż, ta sama junta właśnie podpisała umowę, na mocy której China National Petroleum Company ("CNPC") pożyczy rządowi Nigru 400 milionów dolarów. Z kolei rząd odwdzięczy się CNPC nie pieniędzmi, ale dostawami ropy naftowej.

Tymczasem w Ghanie chińska państwowa firma hydroenergetyczna Sinohydro zainwestuje 2 miliardy dolarów w rozwój infrastruktury w zamian za rafinowany boksyt w ciągu 15 lat.

W ostatnich dziesięcioleciach zawarto wiele podobnych umów dotyczących zasobów na infrastrukturę między chińskimi firmami państwowymi a krajami afrykańskimi. Jednak paradygmatyczny przykład chińskiego modelu inwestycji w infrastrukturę można znaleźć w Angoli. W rzeczywistości to właśnie w Angoli zapoczątkowano tę innowacyjną formę chińskiej neokolonialnej dyplomacji pułapki zadłużenia.

Angola została pamiętnie opisana jako "kraj głęboko przeklęty zasobami naturalnymi – tropikalny raj pełen min lądowych i gorączki krwotocznej, boksytów i złota". Rzeczywiście, przekleństwo zasobów uderzyło w Angolę szczególnie mocno w ostatnich dziesięcioleciach.

Natychmiast po uzyskaniu niepodległości od portugalskich kolonizatorów w 1975 roku, Angola stała się miejscem trwającej dziesięciolecia wojny zastępczej między socjalistami wspieranymi przez Związek Radziecki i Kubę a rebeliantami wspieranymi przez Amerykanów i RPA. Żadne z obcych mocarstw zaangażowanych w wojnę zastępczą nie było oczywiście zainteresowane walką narodu angolskiego. Interesowali się krajowymi diamentami, gazem ziemnym i ropą naftową.

Kiedy walki zakończyły się w 2002 roku, Angola – w obliczu presji ze strony zagranicznych wierzycieli – miała podpisać umowę z Międzynarodowym Funduszem Walutowym ("MFW"), która zapewniłaby krajowi awaryjne finansowanie w zamian za większą przejrzystość i odpowiedzialność za dochody państwa z ropy naftowej. Ale potem Chiny zanurkowały z innowacyjną pożyczką o niskim oprocentowaniu w wysokości 2 miliardów dolarów, bez żadnych zobowiązań.

Pożyczka, skonstruowana w nietypowy sposób, stała się podstawą wielu późniejszych inwestycji Chin w Afryce. Znany jako "model Angoli", został wyjaśniony przez ekonomicznych bzdur w pracy naukowej z 2018 r., którą napisali na temat "Modelu inwestycyjnego Chiny-Angoli".

Rząd Angoli wykorzystuje chińskie instrumenty kredytowe poparte gwarancjami naftowymi do finansowania inwestycji. Inwestycje te nie stanowią jednak kwot pieniężnych przekazywanych bezpośrednio rządowi Angoli, ale raczej zapewnienie niezbędnych środków dla chińskich przedsiębiorstw publicznych na rozwój projektów infrastrukturalnych i przemysłowych w zamian za ropę naftową i minerały. [. . .] Chińskie inwestycje są odzyskiwane z wydobytej i importowanej ropy naftowej.

Dla wzrokowców w tłumie, oto infografika pokazująca przepływ funduszy w tym modelu inwestycji w Angoli:

Problem z tym modelem polega na tym, iż te niskooprocentowane pożyczki bez zobowiązań są niebezpiecznymi pułapkami zadłużenia. Teraz, zdając sobie sprawę z pułapki, coraz więcej afrykańskich przywódców zaczyna kwestionować sam model inwestycji w infrastrukturę.

Jednym z takich przywódców jest prezes Afrykańskiego Banku Rozwoju Akinwumi Adesina, który w czerwcu ubiegłego roku napisał na Twitterze: "Pożyczki zabezpieczone zasobami naturalnymi (ropa, gaz, minerały) są toksyczne. Są nieprzejrzyste, niesprawiedliwe, skorumpowane, komplikują spłatę długów i obciążają hipoteką przyszłość krajów. Afryka musi skończyć ze wszystkimi pożyczkami opartymi na zasobach naturalnych".

Nawet Angola włączyła ten model. Po tym, jak w 2014 r. ceny ropy spadły, zmuszając Angolę do pompowania większej ilości rezerw w celu obsługi chińskiego długu, prezydent Angoli João Lourenço przyznał w 2019 r., iż model Angoli nie działa. Potężny państwowy koncern naftowy nie osiągnął w tym roku zysku z działalności naftowej z powodu rosnących spłat zadłużenia i spadających cen ropy. Lourenço obiecał odejść od nieudanej polityki Angoli, polegającej na zabezpieczaniu długu kraju poprzez zastawianie ropy naftowej Chinom.

Ale to nie koniec angolskiego rozdziału tajnej bitwy o Afrykę. Bynajmniej. Jak donosi The Wall Street Journal, amerykańscy finansiści z euforią wkroczyli w próżnię powstałą w wyniku utraty chińskiego kapitału inwestycyjnego.

Na razie wygląda na to, iż Angola – niezależnie od tego, czy jest uzależniona od interesów chińskich, amerykańskich, czy też jakiejś mieszanki tych dwóch – nie będzie w stanie w najbliższym czasie uciec przed klątwą surowcową.

Kenia

Co, czy myślisz, iż histeria sztucznej inteligencji ("AI"), która ogarnęła świat, w jakiś sposób ominęła Afrykę? jeżeli tak, to Kenia chciałaby zamienić z tobą słowo.

W zeszłym miesiącu Departament Handlu USA podpisał umowę z kenijskim Ministerstwem Informacji, Komunikacji i Gospodarki Cyfrowej w celu "współpracy w zakresie ustanowienia interoperacyjnych systemów prywatności i ułatwienia zaufanych transgranicznych przepływów danych" w interesie "wykorzystania mocy sztucznej inteligencji na dobre, jednocześnie łagodząc związane z nią ryzyko".

Umowa ta została zawarta zaledwie kilka tygodni po tym, jak w 2024 r. w Xiamen w Chinach odbyło się Forum Rozwoju i Współpracy Internetowej Chiny-Afryka, podczas którego ChiComs zachwalali "potrzebę wzmocnienia współpracy chińsko-afrykańskiej w zakresie sztucznej inteligencji" i zobowiązali się do "przestrzegania podejścia skoncentrowanego na ludziach i zasad sztucznej inteligencji dla dobra, sprawiedliwości i otwartości, pogłębienia przyjaznej współpracy chińsko-afrykańskiej w zakresie sztucznej inteligencji oraz dalszego promowania rozwoju na wysokim szczeblu kompleksowego partnerstwa strategicznego i współpracy między Chinami a Afryką".

Jakby tego wszystkiego było mało, Kenia podpisała również w kwietniu "Memorandum inwestycyjne" ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, obiecując, iż oba kraje zaczną "badać inwestycje w infrastrukturę cyfrową i sztuczną inteligencję" oraz "rozwijać projekty centrów danych o łącznej mocy do 1000 megawatów".

Co więc mówią nam te wszystkie oferty? Cóż, mówią nam, iż rząd Kenii ciężko pracował w zeszłym miesiącu, aby odpicować swoją cyfrową przyszłość zagranicznym najemnikom. Ale mówią nam również, iż między Chinami a USA toczy się totalna wojna zastępcza sztucznej inteligencji w Afryce, ot co! … A przynajmniej tak twierdzi Semafor w niedawnym artykule "Sztuczna inteligencja w Afryce otwiera nowe pole bitwy dla Chin, USA".

Jak wyjaśniają repetenty cracku z Semafor, Kenia nie jest jedyną, która przyciąga zainteresowanie zagranicznych mocarstw finansowaniem lotów fantazyjnych AI. Również Egipt, Rwanda i Mauritius opublikowały już krajowe strategie w zakresie sztucznej inteligencji. Tymczasem Nigeria, Kenia i Republika Południowej Afryki są na różnych etapach opracowywania własnej strategii.

Te międzyrządowe umowy to tylko najbardziej widoczna strona bonanzy inwestycyjnej AI, która ma miejsce w Afryce w ostatnich latach, finansowana prawie w całości przez kapitał zagraniczny. Do rzucających się w oczy przykładów tego zjawiska należą:

• Afrykańskie Centrum Sztucznej Inteligencji Google;
• 30 milionów dolarów "inwestycji Fundacji Gatesów w nową platformę sztucznej inteligencji w Afryce, która, jak twierdzi, pomoże naukowcom w opracowywaniu rozwiązań dla opieki zdrowotnej i problemów społecznych na całym kontynencie";
• "Africa AI Accelerator Program" (Program Akceleracyjny Sztucznej Inteligencji w Afryce) opracowany przez IBM; i
• coś, co nazywa się AfricaAI, która, co dziwne – pomimo oferowania wielu mgliście zdefiniowanych usług AI dla afrykańskich (?) klientów – wydaje się nazywać siebie "NYC AI" na swojej stronie "Informacje" i mówi o przyjęciu sztucznej inteligencji i innowacjach w Nowym Jorku. (Poważnie, co to w ogóle jest?)

Tak, szalona pogoń za Afryką przybiera w XXI wieku zdecydowanie cyfrową formę. Być może nie jest zaskoczeniem, iż zarówno Chiny, jak i Stany Zjednoczone próbują przyciągnąć te kraje obietnicami inwestycyjnymi i umowami rozwojowymi, aby zyskać przewagę w nowej (cyfrowej) gorączce złota.

A jeżeli myślisz, iż metafora gorączki złota to trochę za dużo, to nie jest moja metafora! Nie kto inny jak wiceprezydent Ghany (i były bankier centralny) Mahamudu Bawumia zaproponował ten pomysł na łamach The Guardian w zeszłym roku:

Gdy widzimy, jak furora sztucznej inteligencji przetacza się przez kontynenty, jedno jest jasne: Afrykanie mają żyłę złota na wyciągnięcie ręki. gwałtownie rosnąca populacja licząca 1,4 miliarda ludzi, z czego 70% to osoby poniżej 30 roku życia, w połączeniu z ogromnym wzrostem inwestycji w sztuczną inteligencję, tworzy potężną receptę dla Afryki. Nie będziemy siedzieć z założonymi rękami i czekać, aż reszta świata zbierze nasze nagrody.

To mocne słowa, ale biorąc pod uwagę, jak ciężko kraje takie jak Kenia pracowały, aby przyciągnąć zagraniczne inwestycje w rozwój sztucznej inteligencji, wydaje się, iż niektóre kraje afrykańskie są rzeczywiście w pełni przygotowane do "siedzenia" na swojej "kopalni złota" i "czekania, aż reszta świata zbierze swoje nagrody", o ile z umowy będzie wystarczająco dużo dolarów z góry.

Krótko mówiąc: nie oczekujmy, iż Afryka stanie się w najbliższym czasie zaawansowaną technologicznie krainą czarów, wiodącą na świecie dzięki technologiom sztucznej inteligencji, które zmienią Ziemię, ale spodziewaj się, iż dane Afrykanów zostaną sprzedane temu, kto zaoferuje najwyższą cenę, przez skorumpowane rządy, które chcą zarobić na najnowszym technokratycznym trendzie.

Dane to rzeczywiście nowa ropa naftowa.

Republika Południowej Afryki

Do tej pory mówiliśmy o różnych sposobach, w jakie wielkie mocarstwa naszych czasów (a mianowicie Wujek Sam i Wujek Xi) rywalizują ze sobą, aby zdobyć przewagę w walce o duszę Afryki. Ale jeżeli jest jedna rzecz, co do której wszystkie strony (zmanipulowanej, wymyślonej, fałszywej bzdury) bitwy między wielkimi mocarstwami mogą się zgodzić, to jest to oszustwo związane z bezpieczeństwem biologicznym!

Oczywiście rząd USA (czy to kierowany przez MAGA Jab Trumpa, czy Bidena) i rząd Wielkiej Brytanii, i rząd Kanady i reszta gangu NATO naciskały na blokady, maski, dystans społeczny, zastrzyki zakrzepowe zatrzymujące serce, śledzenie kontaktów i wszystkie inne oszustwa B.S.

Ale, jak widzowie "Raportu Corbetta" już wiedzą, tak samo było z Chinami, Rosją i resztą fałszywego tłumu opozycji z BRICS. Do licha, Xi i Putin wydali choćby wspólne oświadczenie o połączeniu wysiłków w "walce z pandemią nowego koronawirusa" i zobowiązaniu się do "cyfryzacji szerokiego zakresu różnych sfer życia", a choćby zobowiązaniu się do wierności Agendy ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030!

Nie powinno więc dziwić, iż Światowa Organizacja Zdrowia ("WHO") – ta sama globalna organizacja, która ułatwiła całe oszustwo, przeszczepiając chińskie szaleństwo lockdownu reszcie świata – ciężko pracowała, aby zatopić swoje pazury w Afryce.

W 2021 r. WHO utworzyła pierwsze w Afryce centrum transferu technologii szczepionek mRNA, mające na celu "zwiększenie i zwiększenie skali produkcji szczepionek w Afryce".

W komunikacie prasowym zawierającym jedne z najbardziej protekcjonalnych retoryk, jakie można sobie wyobrazić, WHO chwaliła się, iż jest tutaj, aby pomóc zagranicznym firmom nauczyć tych głupich Afrykanów, jak produkować ratującą życie zawiesinę skrzepu mRNA:

Centrum transferu technologii w Republice Południowej Afryki nauczy afrykańskich producentów, jak wytwarzać szczepionki mRNA, takie jak szczepionki Pfizer i Moderna Covid-19, tutaj w Afryce.

Zagraniczni producenci będą dzielić się technikami z lokalnymi instytucjami, a WHO i partnerzy wniosą know-how w zakresie produkcji, kontroli jakości i pomogą w uzyskaniu niezbędnych licencji.

Powstanie centrum szkoleniowe wyposażone we wszelki niezbędny sprzęt, którego będą mogli uczyć się afrykańscy producenci. Producenci zapłacą za szkolenie swoich pracowników, które muszą ukończyć przed rozpoczęciem produkcji.

Och, dziękuję, KTO! Co byśmy bez Was zrobili! … powiedział, iż absolutnie nikt nigdy.

Niestety, kampania public relations ("PR") mająca na celu sprzedanie Afrykanom idei, iż terapia genowa udająca szczepionkę jest świetnym pomysłem, na tym się nie skończyła.

W 2022 roku WHO napisała kolejny obrzydliwie protekcjonalny komunikat prasowy, tym razem informując mieszkańców RPA, iż to centrum mRNA jest "fundamentem samowystarczalności".

W zeszłym miesiącu Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opublikowała studium przypadku na ten temat: "Centrum transferu technologii szczepionek mRNA: projekt pilotażowy na rzecz transformacyjnej zmiany dla dobra wspólnego?".

Ta PR-owa propaganda została połączona, jak można było przewidzieć, z mnóstwem artykułów w kontrolowanej prasie korporacyjnej, zachwalających heroiczny cel projektu, jakim jest przybliżenie zdolności produkcyjnych szczepionek do tej samej populacji afrykańskiej, którą opętane eugeniką elity tak desperacko chcą wyeliminować.

Rwanda ostatecznie pokonała Republikę Południowej Afryki, stając się pierwszym krajem afrykańskim, w którym znajduje się zakład produkujący szczepionki mRNA, a dołączyło do niej sześć innych krajów, które są chętne do przyłączenia się do akcji: Egipt, Kenia, Nigeria, Senegal, RPA i Tunezja.

Tak, niestety, była prawdziwa pandemia spowodowana przez covid: pandemia technokratycznego szaleństwa bioasekuracji i szaleństwa skrzepów. Niestety, ta pandemia jest prawdziwa, jest promowana przez WHO i wspierana przez pozornie każdy naród na świecie i rozprzestrzenia się bez przeszkód na całym kontynencie afrykańskim.

Ciąg dalszy nastąpi ...

To jest moment, w którym zwykle zawiązuję wszystko w ładną kokardkę i podsumowuję to, czego się dzisiaj nauczyliśmy. Ale jeżeli dotarłeś tak daleko, wiesz, iż Tajna bitwa o Afrykę nie ma jeszcze zakończenia. W rzeczywistości dopiero się rozkręca.

Wiem tylko na pewno, iż mieszkańcy Afryki będą przez cały czas cierpieć, gdy ich fałszywi przywódcy sprzedają kontynent i jego bogactwa tym, którzy zaoferują najwyższą cenę. A odwieczna gra w kolonialny podbój trwa nadal.

Stay tuned...

O Autorze

James Corbett jest wielokrotnie nagradzanym dziennikarzem śledczym, który redaguje, webmasteruje, pisze, produkuje i prowadzi The Corbett Report.

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://expose-news.com/