Egzorcyści z całego świata używają kamyków z groty Gargano. Święty Michał obiecał, iż będą one skuteczne przy modlitwie o uwolnienie i egzorcyzmach. Nie zastępują one samego egzorcyzmu, ale działają w podobny sposób jak relikwie pierwszego stopnia stosowane powszechnie przy egzorcyzmach – pisze o wstawiennictwie św. Michała Archanioła amerykański ekspert od egzorcyzmów Adam Blai. Przeczytaj fragment z jego książki „Śledztwo w sprawie cudów”.
Św. Michała Archanioł – wódz armii Boga
Kościół katolicki wymienia trzech archaniołów. Gabriel, herold wcielenia, ukazał się Maryi podczas zwiastowania. Rafał, niosący uzdrowienie, pojawia się w Księdze Tobiasza. Najbardziej znanym jest Michał, wódz armii Pana, który zrzuca szatana z nieba. W Biblii wspomniano Michała pięć razy: trzy razy w Księdze Daniela, raz w Liście św. Judy i raz w Apokalipsie. W dziesiątym rozdziale Księgi Daniela prorok spotyka we śnie anioła, który mówi, iż Michał jest strażnikiem Izraela: Wtedy przybył mi z pomocą Michał, jeden z pierwszych książąt. Pozostawiłem go tam przy królach Persów. Przyszedłem, by zapewnić ci zrozumienie tego, co spotka twój naród przy końcu dni; bo to widzenie odnosi się do tych dni” […]. Potem powiedział: Nie lękaj się, mężu umiłowany! Pokój z tobą! Bądź pełen mocy! Gdy on jeszcze rozmawiał ze mną, nabrałem sił i powiedziałem: Niech mój pan mówi, bo mnie wzmocniłeś. I powiedział: Czy wiesz, dlaczego przyszedłem do ciebie? Jednak oznajmię tobie to, co zostało napisane w Księdze Prawdy. Teraz muszę znów walczyć z księciem Persów, a gdy skończę, wówczas nadejdzie książę Jawanu. Nikt zaś nie może mi skutecznie pomóc przeciw nim z wyjątkiem waszego księcia, Michała (Dn 10, 10–21).
W tekście tym nazywa się Michała księciem, co stanowi podstawę do określenia go jako archanioła – księcia wśród aniołów. Jest on wodzem armii Boga w duchowej walce, tym, który nieustannie zwycięża, do którego możemy wołać w modlitwie. W Nowym Testamencie dwa razy czytamy o Michale: dotyczy to szczególnie bitwy lub sporu z diabłem. W krótkim Liście św. Judy, przedostatniej księdze Nowego Testamentu, autor odnosi się do sporu pomiędzy Michałem i diabłem o ciało Mojżesza. Piętnując pychę fałszywych głosicieli Ewangelii, chwali on pokorę archanioła, ponieważ Michał nie osądza diabła, ale sąd zostawia Panu: Gdy zaś archanioł Michał, tocząc rozprawę z diabłem, spierał się o ciało Mojżesza, nie odważył się rzucić wyroku bluźnierczego, ale powiedział: „Pan niech cię ukarze!” (Jud 1, 9).
Ostatni i być może najbardziej znany obraz Michała pojawia się w Apokalipsie, gdy wspominany jest sam początek czasu: I nastąpiła walka w niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł, i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło. I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię; został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie (Ap 12, 7–9).
Michał, potężny dzięki pokornemu poddaniu się Bogu, wciąż walczy o nas i wraz z nami, i będzie to czynił do końca świata. Poza tytułami Wodza Niebieskich Zastępów i Obrońcy Kościoła nazywa się św. Michała wiernym towarzyszem, gdy zbliża się śmierć, źródłem siły w ostatnim boju o wiarę. Tradycja uczy jeszcze, iż będzie on obecny podczas sądu ostatecznego, aby zważyć zasługi duszy przed Panem. Z powodu tych niezwykłych obowiązków i przywilejów św. Michał Archanioł od początku istnienia Kościoła odgrywa wyjątkową rolę w duchowym życiu chrześcijan. Pośredniczył też w kilku cudach uczynionych przez Boga.
Święty Michał i współczesne egzorcyzmy
Święty Michał odgrywa znaczącą rolę w świecie duchowym i przypisuje mu się wiele funkcji. Nic dziwnego, iż egzorcyści uciekają się do niego po pomoc podczas obrzędów, zważywszy na jego rolę podczas bitwy w niebie. Poza tym św. Michał oficjalnie został powiązany z rytuałem przez papieża Leona XIII. W 1884 roku papież Leon XIII zarządził, aby po każdej Mszy Świętej odmawiano pewne modlitwy; nazywano je modlitwami Leonowymi. W 1886 dodano do nich modlitwę do św. Michała Archanioła, którą ludzie świeccy mieli odmawiać po każdej Mszy Świętej: Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a ty, wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.
Zbiór „Acta Sanctae Sedis”8 z lat 1890–1891 zawiera egzorcyzm, którego mogli używać tylko biskupi i wyznaczeni księża. Był on przeznaczony do hamowania aktywności diabła w Kościele. W wydaniu Rytuału Rzymskiego z 1898 roku (księdze, która zawiera większość modlitw obrzędowych Kościoła) można znaleźć Egzorcyzm przeciwko szatanowi i upadłym aniołom. Miał on wyrzucać demona z miejsc i rzeczy, a szczególnie ograniczać jego ataki na Kościół. Nazywano go czasami mniejszym egzorcyzmem. W rubryce przy nim czytamy: „Poniższy egzorcyzm może być stosowany przez biskupa, jak również przez kapłanów posiadających upoważnienie od swojego ordynariusza”9. Zapisu tego nigdy nie usunięto ani nie zmieniono, chociaż ludzie niekiedy go kopiują, usuwając instrukcję. Oczywiste jest, iż świeccy nie powinni korzystać z tej modlitwy.
Mniejszy egzorcyzm, który przywołuje św. Michała, często jest używany jako test diagnostyczny na opętanie. Chodzi o to, iż uroczysty egzorcyzm nie może być odprawiany bez zgody biskupa miejsca, który potrzebuje wystarczającej liczby udokumentowanych objawów opętania (znajomość języków, których dana osoba nie zna, wiedza o rzeczach ukrytych, reakcja na poświęcone przedmioty i ponadnaturalna siła). Po uzyskaniu zgody można skorzystać z egzorcyzmu mniejszego do diagnostyki, ponieważ w jego przypadku udokumentowane objawy opętania nie są wymagane jako pierwsze. W zasadzie, jeżeli osoba jest opętana, mniejszy egzorcyzm wystarczy, aby zmusić demona do manifestacji i ujawnienia się, co następnie można badać w celu zebrania dowodów. W sytuacji dręczenia (aktywności demonicznej niebędącej pełnym opętaniem) mniejszy egzorcyzm wystarczy do całkowitego uwolnienia osoby, niekiedy po jego odmówieniu ustępują też i przypadki opętania. Egzorcyści z całego świata używają kamyków z groty Gargano. Święty Michał obiecał, iż będą one skuteczne przy modlitwie o uwolnienie i egzorcyzmach. Nie zastępują one samego egzorcyzmu, ale działają w podobny sposób jak relikwie pierwszego stopnia stosowane powszechnie przy egzorcyzmach.
Sama modlitwa do św. Michała Archanioła, którą mogą odmawiać świeccy, również silnie działa przy egzorcyzmach. Niekiedy odmawia się ją gdzieś na uboczu podczas odprawiania rytuału. Regularnie używamy również poświęconych ikon św. Michała. Teologia ikon przedstawia je jako okna na duchowy świat. Wiele razy obserwowaliśmy, jak demony rozmawiają ze św. Michałem z ikony, choćby jeżeli ikona znajdowała się za plecami opętanej osoby, więc ona sama jej nie widziała. Demony wyjawiały również, iż boją się św. Michała i iż jest on największym z aniołów. W jednym z przypadków demon był już tak zmęczony egzorcyzmem i tak bardzo chciał wyjść, iż krzyknął: „Święty Michale, wyrzuć mnie, błagam!”.
ADAM BLAI – magister psychologii oraz katolicki ekspert z zakresu demonologii religijnej i egzorcyzmów w diecezji Pittsburgh. Jest członkiem pomocniczym Międzynarodowego Stowarzyszenia Egzorcystów w Rzymie. Prowadzi szkolenia dla egzorcystów w całym kraju. Jest autorem wielu książek dotyczących egzorcyzmów. Współpracuje m.in. z telewizją EWTN.
Fragment pochodzi z książki „Śledztwo w sprawie cudów” autorstwa Adama Blaia, wydanej przez Wydawnictwo Esprit
