Министру подчиняется глава Национальной избирательной комиссии. Он хочет «немедленных» действий

Sprawa dotyczy uchwały, w której PKW zatwierdziła sprawozdanie finansowe komitetu wyborczego PiS, wykonując tym samym decyzję Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w tej kwestii. Jednak w drugim punkcie uchwały PKW zaznaczyła, iż nie przesądza czy izba jest, czy też nie jest sądem.

Czysto teoretycznie minister finansów powinien wypłacić PiS pieniądze na podstawie decyzji PKW, ale ponad tydzień po wydaniu uchwały, wciąż tego nie zrobił. Politycy rządzącej koalicji podważają status sędziów zasiadających we wspomnianej izbie.

W środę Andrzej Domański zadał PKW dwa pytania. W pierwszym z nich minister poprosił o potwierdzenie, czy: paragraf drugi uchwały PKW oznacza, iż może być ona wykonana wyłącznie w przypadku uprzedniego rozpatrzenia skargi komitetu wyborczej przez Sad Najwyższy, „ukonstytuowany w sposób zgodny z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej”.

W drugim pytaniu minister Domański poprosił o potwierdzenie, czy „w dniu przyjęcia Uchwały PKW dysponowała orzeczeniem Sądu Najwyższego w tej sprawie, w składzie ukonstytuowanym w sposób zgodny z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a o ile tak, to o wskazanie tego orzeczenia”.

Szef Państwowej Komisji Wyborczej w odpowiedzi na pismo ministra finansów zwrócił się – jak poinformowano w czwartek na stronie PKW – z prośbą o „niezwłoczne” wskazanie podstawy prawnej wniosku o wykładnię uchwały Państwowej Komisji Wyborczej.

Zaznaczył przy tym, iż szef MF może skorzystać z opinii ekspertów prawnych, w tym także byłych i obecnych członków PKW.

Marciniak podkreślił ponadto, iż podstawą prawną uchwały jest art. 145 paragraf 6 Kodeksu wyborczego. Stanowi on, iż o ile Sąd Najwyższy uzna skargę pełnomocnika finansowego za zasadną, Państwowa Komisja Wyborcza niezwłocznie postanawia o przyjęciu sprawozdania finansowego. „Tym samym w tej sprawie znajduje zastosowanie wielokrotnie analizowana w orzecznictwie i doktrynie paremia prawnicza: clara non sunt interpretanda (to, co jest jasne, nie podlega interpretacji)” – podkreślił Marciniak i dodał, iż minister finansów nie jest stroną w postępowaniu przyjęcia lub odrzucenia sprawozdania finansowego partii politycznej.