MATKO ! OJCZYZNO MOJA ! GDZIE JESTEŚ ?
Gdzie dziś jesteś zagubiona Ojczyzno moja
Matko mojego beztroskiego dzieciństwa
Chociaż dom był podziurawiony kulami
Byłem szczęśliwy gdy wracałem na Twoje kolana
Rozszarpali Cię zdrajcy na naszych oczach
Przecież widzieliśmy iż wiele razy wstawałaś
Obolała pokrwawiona przywalana gruzem powstań
Z kulą w Katyniu po tragedii obozów i Wołynia
My którzy powinniśmy nieść ciężki plecak Historii
Zapominaliśmy o kolejnych datach i pamięci
A pamięć to więcej niż znicz w Dniu Zmarłych
Wiele razy wypieraliśmy się swoje ubogiej Matki
A Ona wciąż czeka między jedną a drugą datą
A jest ich tryle ile rupieci po ostatniej powodzi
A każda ważna bo przypisana do każdego z nas
Matka z rozpaczą grzebiąca śmietniku historii….
Mój wiersz dzisiaj jest szorstki jak powróz
Nie będzie złotej ramki upiększającej wyobraźnię
Na klawiaturze ścieram ślady zakrzepłej krwi
Śpieszę się bo mój czas się gwałtownie kończy
Głupcy bawią się w chowanego ze śmiercią
A ona jest śmiertelnie poważna i nigdy nie zawodzi
Będzie mogła wybierać z dwustu tysięcy poborowych
Mielonych przez armatnie mięso w imię wolności…
Łatwo się wzruszam. To zmniejsza odporność na ból
Serce mam zmęczone od sporu z rzeczywistością
Sumienie mam niewydolne po stracie Polski.
Przyszłość zaplątana boleśnie w koszmarach
A my nie wiemy kim jesteśmy kto jest naszym panem
Niemiec Żyd Ruski a możne nienawistny Ukrainiec
Mówią iż jesteśmy korporacją i Polski Wolnej nie ma
Zapomnieliśmy o Matce zamkniętej w łagrze historii
