Дуда передал другие юридически ошибочные назначения на должности новых судей и неоасессоров

Andrzej Duda rzekomo prawnik znany z nagminnego łamania Konstytucji, za co powinien zostać postawiony przed Trybunał Stanu, wręczył wadliwe akty powołania kolejnej bandzie przebierańców, którzy chcieli zostać sędziami. Jednak z uwagi na wadliwe powołanie zasilą oni „elitarne” grono neosędziów oraz neoasesorów bez prawa do wydawania orzeczeń w wojewódzkim sądzie administracyjnym i sądzie rejonowym. Nowe grono przestępców w togach złożyło wobec Prezydenta RP ślubowanie, które w świetle orzecznictwa SN i TSUE oraz ETPCz nie ma znaczenia, ponieważ są to osoby podszywające się pod urzędnika państwowego a wydane przez nich orzeczenia, są wadliwe prawnie.

Działanie Dudy prowadzi do całkowitego upolitycznienia wymiaru sprawiedliwości grupą nielegalnych „sędziów”. Jest to typowe działanie zmierzające do całkowitego wprowadzenia w Polsce ustroju totalitarnego.

Poniżej przestawiamy wykaz kolejnej grupy neosędziów i neoasesorów, która z uwagi na powołanie otrzymane od niby prawnika pełniącego role prezydenta Polski zasiliła prawie 4000 grono przebierańców w togach:

Adam DOLIWA -Sąd Najwyższy

Agnieszka GÓRA–BŁASZCZYKOWSKA – Sąd Najwyższy

Krzysztof GRZESIOWSKI – Sąd Najwyższy

Agnieszka Maria JURKOWSKA–CHOCYK – Sąd Najwyższy

Piotr TELUSIEWICZ – Sąd Najwyższy

Agnieszka ŻYWICKA – Sąd Najwyższy

Ewa Maria KWIECIŃSKA – Naczelny Sąd Administracyjny

Bogusław Adam WOŹNIAK – Naczelny Sąd Administracyjny

Karina Magdalena GNIEWEK–BEREZOWSKA – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie

Andrzej NOGAL – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie

Barbara ROMANCZUK – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku

Justyna SIEMIENIAKO – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku

Agnieszka Wioletta BRYGIDYR–DOROSZ – Sąd Apelacyjny w Warszawie

Zuzanna Janina DRUKAŁA – Sąd Apelacyjny w Krakowie

Aleksandra FISCHER – Sąd Apelacyjny w Krakowie

Artur FORNAL – Sąd Apelacyjny w Gdańsku

Rafał Roman ŁATANIK – Sąd Apelacyjny w Katowicach

Joanna Maria PRZANOWSKA–TOMASZEK – Sąd Apelacyjny w Warszawie

Filip SPOREK – Sąd Apelacyjny w Gdańsku

Magdalena Maria ADAMIEC–MADEJ – Sąd Okręgowy w Bielsku–Białej

Beata BIHUŃ – Sąd Okręgowy w Olsztynie

Jakub BŁESIŃSKI – Sąd Okręgowy w Olsztynie

Roman ĆWIKLIŃSKI – Sąd Okręgowy w Łodzi

Anna Justyna DŁUGAJCZYK – Sąd Okręgowy w Elblągu

Ireneusz Mirosław FRĄCALA – Sąd Okręgowy w Koninie

Marek Zbigniew GARLIK – Sąd Okręgowy w Częstochowie

Wojciech JANUSZKIEWICZ – Sąd Okręgowy w Białymstoku

Paweł KARLIKOWSKI – Sąd Okręgowy Warszawa–Praga w Warszawie

Ewa KOSIOR – Sąd Okręgowy w Białymstoku

Joanna KRAJEWSKA – Sąd Okręgowy w Elblągu

Adam NIEWIADOMSKI – Sąd Okręgowy w Olsztynie

Larysa ROZMARYNOWICZ – Sąd Okręgowy w Toruniu

Aleksandra Maria RUSIN–BATKO – Sąd Okręgowy w Warszawie

Agnieszka SABATOWSKA–JANCZYŁO – Sąd Okręgowy w Olsztynie

Stanisław SADOWSKI – Sąd Okręgowy w Toruniu

Elżbieta STEFANIUK – Sąd Okręgowy w Warszawie

Beata Anna TARADAJCZYK – Sąd Okręgowy w Warszawie

Daniela TARASIEWICZ – Sąd Okręgowy w Olsztynie

Iwona WĄSIK–WINIARCZYK – Sąd Okręgowy w Kielcach

Katarzyna WIERZBIŃSKA – Sąd Okręgowy w Suwałkach

Anna Barbara ZWOLIŃSKA – Sąd Okręgowy w Gliwicach

Anna BARĆ–KRUPIŃSKA – Sąd Rejonowy Lublin–Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku

Urszula ETEL–WOJCIECHOWSKA – Sąd Rejonowy w Białymstoku

Sławomir FOLUSZ – Sąd Rejonowy dla Krakowa–Śródmieścia w Krakowie

Agnieszka Maria GAWLIK – Sąd Rejonowy Gdańsk–Południe w Gdańsku

Weronika JAGODZKA – Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim

Iwona JĘŻAK–KASZTELAN – Sąd Rejonowy w Legionowie

Marek KAMIONKA – Sąd Rejonowy dla Krakowa–Podgórza w Krakowie

Magdalena KARWACKA – Sąd Rejonowy w Lubartowie

Konrad Chrystian KOPYSTYŃSKI – Sąd Rejonowy dla Wrocławia–Śródmieścia we Wrocławiu

Ewelina KOŚCIÓŁEK – Sąd Rejonowy dla Krakowa–Śródmieścia w Krakowie

Artur Karol KOWALCZYK – Sąd Rejonowy w Miliczu

Beata KOWALSKA – Sąd Rejonowy dla Łodzi–Śródmieścia w Łodzi

Patrycja KRĘŻELEWSKA–KURTYKA – Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi–Południe w Warszawie

Kinga Anna KROK–SUCHECKA – Sąd Rejonowy w Zwoleniu

Joanna LACH–SZYMAŃSKA – Sąd Rejonowy w Bydgoszczy

Olga Ewa LEWANDOWSKA – Sąd Rejonowy Lublin–Zachód w Lublinie

Izabela MAŁYSZKA–AL–DARAWSHEH – Sąd Rejonowy dla Warszawy–Śródmieścia w Warszawie

Joanna MARSZAŁEK – Sąd Rejonowy dla Krakowa–Nowej Huty w Krakowie

Sylwia MAZANEK – Sąd Rejonowy dla Łodzi–Śródmieścia w Łodzi

Agnieszka PODEMSKA – Sąd Rejonowy w Bydgoszczy

Krzysztof Bronisław POWROSŁO – Sąd Rejonowy w Bytomiu

Szymon Paweł RATAJ – Sąd Rejonowy w Rybniku

Anita Milena RYKAŁA–WOŹNIAK – Sąd Rejonowy dla Krakowa–Krowodrzy w Krakowie

Karolina SORDYL – Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu

Beata Helena SÓJKA – Sąd Rejonowy w Legnicy

Justyna STELMACH – Sąd Rejonowy dla Łodzi–Widzewa w Łodzi

Mateusz Adam SYC – Sąd Rejonowy w Zgorzelcu

Anna Katarzyna SZEWCZYK – Sąd Rejonowy dla Wrocławia–Śródmieścia we Wrocławiu

Aneta Grażyna SZKLARSKA – Sąd Rejonowy w Myszkowie

Natalia WOŹNICZAK – Sąd Rejonowy w Ełku

Agnieszka Elżbieta ZACZEK – Sąd Rejonowy dla Warszawy–Woli w Warszawie

Paweł Wojciech ZIELIŃSKI – Sąd Rejonowy w Giżycku

Anna Jadwiga ŻEBROWSKA–KRUK – Sąd Rejonowy w Opolu

Katarzyna Ewa ŻETECKA–WIECZOREK – Sąd Rejonowy w Szamotułach

Arkadiusz CZERWONIUK – Wojskowy Sąd Okręgowy w Poznaniu

Do pełnienia stanowiska noeasesora sądowego w wojewódzkim sądzie administracyjnym powołani zostali:

Jolanta Natalia KŁODA–SZELIGA – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Adam Szymon PAWLYTA – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Joanna ŚWIERZKO–BUKOWSKA – Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie

Nie ulega wątpliwości, ze ww. osoby świadomie uczestniczą w nielegalnych konkursach i świadomie przyjmują wadliwe prawnie nominacje, jakie nie dają im uprawnienia do wydawania orzeczeń. Tym samym uznać należy, iż świadomie popełniają oni przestępstwo między innymi z art. 227 k.k. co w zasadzie, powołując się na art. 52 Konstytucji (wszyscy wobec prawa są równi) powinni stanowić podstawę do pociągnięcia ich do odpowiedzialności karnej.

Przypominamy, iż wydawane orzecznictwa przez neo-sędziów podlegają uchyleniu z mocy prawa. W przypadku postępowań cywilnych na podstawie art. 379 pkt 4 in fine k.p.c., a karnych na podstawie art. 439 § 1 pkt 6 in fine k.p.k.

Czym jest neo-KRS i neo-sędzia

Krajową Radę Sądownictwa wyłoniono w sposób niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej co powoduje, iż w świetle przyjętej linii orzecznictwa SN, a także TSUE nie można tej instytucji uznać jako organ działający leganie i posiadający uprawnienia do mianowania sędziów. Każdy sędzia mianowany przez ten niekonstytucyjny organ i powołany przez prezydenta do pełnienia służy jest również noe-sędzią, który nie posiada zdolności prawnych do wydawania orzecznictwa,

W tym miejscu zasadnym stanie się podniesienie, iż problem powołań „sędziów” po ukształtowaniu „Krajowej Rady Sądownictwa” w wyniku zmian w 2017 roku posiada kilka aspektów. Pierwszy związany jest z przepisami Konstytucji RP, które nakładają na organy władzy publicznej, w tym prawodawcę, obowiązek takiego powoływania sędziów do obowiązków orzeczniczych, który gwarantuje niezbędne minimum niezależności i niezawisłości organów biorących udział w procesie nominacyjnym. Takim organem jest Krajowa Rada Sądownictwa. Ingerencja w konstytucyjne standardy kształtowania sędziowskiego składu tego organu, stwarzająca możliwość ukształtowania Rady przez polityków, czyli wyboru członków sędziowskich Rady w całości przez parlament (z wyłączeniem I Prezesa SN i Prezesa NSA), spowodowała, iż ten organ nie spełnia wymagań konstytucyjnych. To sprawia, iż w każdym wypadku powołania sędziego pojawia się wątpliwość, która towarzyszy każdemu człowiekowi, który oddaje swoją sprawę pod osąd sądu, czy ten sąd jest sądem adekwatnym w rozumieniu konstytucyjnym.

Ponadto – to drugi aspekt – w doktrynie, do czego dołożyłem rękę, i w orzecznictwie pojawiła się metoda weryfikacji poprawności powołania sędziów w oparciu o narzędzia, które są w systemie od zawsze, ale zasadniczo nie służą do oceny spełnienia minimalnych przesłanek bezstronności i niezawisłości. Chodzi o instytucje (w przypadku kontroli prewencyjnej) – iudex suspectus i iudex inhabilis, a w przypadku kontroli następczej – bezwzględnej przesłanki odwoławczej, jaką jest nienależyta obsada sądu. Na tym pomyśle posadowione było stanowisko uchwały trzech połączonych Izb Sądu Najwyższego ze stycznia 2020 roku. Uchwała ta zawierała nie do końca adekwatne zróżnicowanie: wskazując, iż w przypadku SN, ze względu na charakter tego organu, sędziowie powołani po rekomendacji KRS ukształtowanej po 2017 r. nie dają gwarancji niezawisłego i bezstronnego orzekania. I z tego powodu uznano, iż wyłącznie ta wada instytucjonalna uzasadnia twierdzenie, iż tacy sędziowie pozbawieni są materialnego votum. Uchwała nie zakwestionowała, iż te osoby uzyskały status sędziów SN, ale stwierdzono, iż nie mają uprawnień do wydawania orzeczeń.

Wydane do tej pory orzeczenia przez takich ‘sędziów’ są dotknięte wadą, z uwagi na nienależytą obsadę sądu, którą traktować należy jako niespełnienie konstytucyjnego wymogu sądu adekwatnego określonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Wadliwie powołani sędziowie nie powinni orzekać. Od dnia wydania uchwały sędziowie ci są pozbawieni umiejętności orzekania. Nie dysponują materialnym votum, choć mają status sędziów. W związku z powyższą sprawą uznać należy, iż na podstawie art. 91 ust. 2 i 3 orzecznictwo wydane TSUE i ETPCz, zasadę pierwszeństwa stosowania prawa

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w treść wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 października 2021 r. w sprawie C-487 /19, jak też wcześniejszego wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 7 maja 2021 r., skarga nr 4907 /18 Przypominam tym samym kapturowemu sądowi, iż zgodnie z art. 9 Konstytucji Rzeczpospolita Polska zobowiązana jest przestrzegać wiążącego ją prawa międzynarodowego. Stosownie zaś do treści art. 91 ust. 2 Konstytucji umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, o ile ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Status sędziów oraz gwarancje niezależności sądów, stanowiące istotę prawa do rzetelnego procesu sądowego, znajdują umocowanie w zapisach Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i potwierdzone jest dodatkowo w art. 6 ust. 3 Traktatu o UE. W zakresie niniejszej sprawy nie ma zastosowania wyrok wydany w dniu 7 października 2021 r. przez Trybunał Konstytucyjny w obecnym – wadliwym – składzie w sprawie o sygn. K 13/21, który godzi w interesy obywateli.

Nasze stanowisko w zakresie neo-KRS i neo-sędziów mianowanych przez ten niekonstytucyjny organ potwierdza stanowisko Komisja Europejska, która w dniu 15 lutego 2023 roku podjęła decyzję o skierowaniu sprawy przeciwko Polsce do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w związku z kontrowersyjnym orzeczeniem polskiego Trybunału Konstytucyjnego. Komisja wszczęła przeciwko Polsce postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego 22 grudnia 2021 r. – Powodem były wyroki polskiego Trybunału Konstytucyjnego z 14 lipca 2021 r. i 7 października 2021 r., w których uznał on postanowienia traktatów UE za niezgodne z Konstytucją RP, wyraźnie kwestionując zasadę pierwszeństwa prawa UE. Bez wątpienia w świetle treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Wielkiej Izby) z dnia 19 listopada 2019 roku (nr C 585/18, C – 624/18, C 625/18) oraz uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. (BSA I-4110-1/20) zachodzi podstawa do stwierdzenia, iż instytucja powołana do zapewnienia praworządności łamie prawo i popełnia przestępstwo.

Przypominamy, iż wydawane orzecznictwa przez neo-sędziów podlegają uchyleniu z mocy prawa. W przypadku postępowań cywilnych na podstawie art. 379 pkt 4 in fine k.p.c., a karnych na podstawie art. 439 § 1 pkt 6 in fine k.p.k.

Potrzebujesz pomocy prawnej, napisz do nas lub zadzwoń już teraz.

579-636-527

[email protected]