Джеймс Макферсон: "Западные политики знают, что и почему происходит, но отказываются информировать общественность".

Krwawa fala jest rozpętana i wszędzie

Autor: James Macpherson

Powojenny świat mojej młodości przeminął. Żyjemy teraz w epoce przedwojennej.

Świat walczy w tej chwili z kolejnymi wyzwaniami, które, jeżeli nie zostaną odpowiednio rozwiązane, spowodują, iż wszystko, co znamy, wymknie się beznadziejnie spod kontroli.

Może być już za późno.

Świat już od jakiegoś czasu gwałtownie zmierza w kierunku przyszłości, której nie da się odgadnąć.

Sytuacja była niestabilna, zanim Chiny kichnęły na całym świecie. A po pandemii nic nie było stabilne.

Wychowuję moje dzieci w świecie, w którym nic nie jest pewne i w którym nikt niczego nie jest pewien.

To, co wiemy, a adekwatnie wszystko, co wiemy, to to, iż na horyzoncie pojawia się coś wielkiego. Coś złego.

Złe przeczucia są wszędzie.

William Butler Yeats miał rację...

Wszystko się rozpada; centrum nie może się utrzymać;

Na świecie rozpętała się zwykła anarchia,

Krwawa fala rozpętała się i to wszędzie.

Barbarzyńska rzeź izraelskich cywilów rankiem w sobotę 7 października nie była początkiem tej nowej, mrocznej ery. Rozwiało to jednak wszelkie wątpliwości co do tego, czy słońce rzeczywiście zostało ukryte.

Izrael toczy teraz wojnę o przetrwanie. Hamas jest wspieranym przez Iran kultem śmierci, którego nikt nie tolerowałby na własnym podwórku.

Chociaż Izrael nigdy nie zniszczy złych idei Hamasu, musi zmiażdżyć Hamas jako całość i to zrobi.

Kiedy Izrael skończy, nie może być możliwości, aby Hamas jako organizacja mógł się kiedykolwiek zreformować, nie mówiąc już o sprawowaniu władzy.

Bitwa, która trwa zaledwie kilka tygodni, już oburza zachodnią populację, która zaledwie 30 lat temu uznała, iż historia się skończyła.

Amerykański politolog Francis Fukuyama w wydanej w 1992 roku książce "The End of History" (Koniec historii) wyobrażał sobie, iż wraz z zakończeniem zimnej wojny wszystkie walki ideologiczne zostały rozwiązane i iż wszystkie wielkie wojny zostały stoczone. Jedyne, co pozostało, to niekończący się ludzki dobrobyt.

I muszę przyznać, iż lata 90. były dobre.

Spice Girls nie wiedziały wtedy, iż żyjemy tylko w oku cyklonu – krótkiej chwili głupoty, która kołysała nas do snu, podczas gdy ciemne siły zbierały siły do ponownego ataku na ludzkość.

Dopiero zaczynamy zmagać się ze świadomością, iż być może znajdujemy się w samym środku huraganu, w który już dawno przestaliśmy wierzyć.

Jest to jeden z powodów oburzenia z powodu ofiar w Gazie. Tak wielu ludzi na Zachodzie wyobraża sobie wojnę jako grę w piłkę nożną między dwiema drużynami grającymi według wspólnie uzgodnionych zasad, sędziowaną przez biurokratę z Brukseli afirmującego LBTQ.

Ale wojna jest straszna, ponieważ gra przenosi się z boiska na trybuny, gdzie niewinni ludzie są tragicznie uwięzieni w jej kaskadowych skutkach.

Ale co ma zrobić Izrael? Żydzi walczą z wrogiem, który chlubi się śmiercią. Hamas używa własnych ludzi jako żywych tarcz. Gwałcą i ścinają głowy swoim wrogom.

Izraelskie Siły Obronne zrzucają ulotki ostrzegające cywilów, aby uciekali przed rozpoczęciem ataku. Izraelscy żołnierze dzwonią bezpośrednio do cywilów i ostrzegają ich, aby ewakuowali się z budynków, zanim spadną bomby.

Powiedz mi inne wojsko, które to robi.

Ale choćby przy najlepszych intencjach błędy i tak się zdarzają. Cywile przez cały czas będą zabijani.

W tej chwili Izrael ma nastoletnich żołnierzy walczących w walkach miejskich na gruzach Gazy. Oczekuje się, iż 18-letni dzieciak strzelający z broni palnej lub obsługujący drona będzie podejmował decyzje w ułamku sekundy pod ogromną presją. Błędy będą popełniane.

A kiedy tak się stanie, cały świat (który stosuje zupełnie inne standardy wobec izraelskiej armii niż wobec jakiejkolwiek innej siły zbrojnej) będzie krzyczał "Zbrodniarz wojenny!".

Ale wojna nie jest zbrodnią. A ofiary cywilne w wyniku izraelskich błędów nie są tym samym, co cywile celowo gwałceni, kradnowani i ścinani przez Hamas.

"Ale spójrzcie, ilu Palestyńczyków zginęło w porównaniu z Izraelczykami!"Studenci uniwersytetów z nieukończonymi studiami na kierunku Gender Studies będą płakać.

Na naszych ulicach jesteśmy świadkami w czasie rzeczywistym, jak łatwo ignorancja połączona z emocjonalnymi uprzedzeniami może wypaczyć ludzkie myślenie.

W II wojnie światowej zginęło znacznie więcej Japończyków niż Amerykanów w Pearl Harbour. Czy to oznacza, iż Amerykanie nie powinni byli walczyć z Japończykami?

"Żądamy zawieszenia broni!– skandują Zieloni.

Czy Adam Bandt i jego senatorowie z martwymi mózgami zażądaliby od aliantów zgody na zawieszenie broni po wylądowaniu w Normandii 6 czerwca 1944 roku?

Prawdopodobnie.

Bandt dałby nazistom czas na przegrupowanie, a następnie zepchnięcie sił alianckich z powrotem do morza.

Bandt brzmi bardzo humanitarnie.

Ale nieświadomie, a może świadomie, ma w głowie preferowaną stronę zwycięstwa.

Adam Bandt (ur. 11 marca 1972 w Melbourne) – australijski polityk, członek Partii Zielonych.

On i jego imprezowa sala dziwaków powinni mieć nadzieję, iż nigdy nie dostaną takiego świata, jakiego pragną, ponieważ byliby pierwszymi, którzy zostaną zabrani z tyłu i zastrzeleni przez tych samych ludzi, którym teraz kibicują.

Szybko uczymy się (a przynajmniej mam nadzieję, iż tak jest), aby nigdy nie lekceważyć zamieszania spowodowanego połączeniem zmąconej dobrej woli i kompletnego braku wiedzy historycznej. Ale teraz opisuję typową publiczność pytań i odpowiedzi.

William Butler Yeats znowu...

Najlepszym brakuje przekonania, a najgorszym

Są pełne namiętnej intensywności.

Błędem jest myślenie, iż jest to wojna między Izraelem a Hamasem. Jest już znacznie szerszy. W rzeczywistości od samego początku był on znacznie szerszy.

Izrael jest atakowany z Gazy przez Hamas, z Libanu przez Hezbollah, a z Syrii przez szyickie milicje – wszystkie one działają jako irańscy marionetki.

Iran spędził miesiące na szkoleniu terrorystów z Hamasu. To jest wojna irańska.

Dziesiątki amerykańskich żołnierzy zostało już rannych w atakach dronów w Syrii.

Iran nienawidzi Izraela, ponieważ samo istnienie Izraela uniemożliwia pojawienie się dwunastego imama. To nie jest wojna geopolityczna. Na poziomie podstawowym jest teologiczny i religijny.

Zachód nie może i nigdy nie przyzna się do tego, ponieważ jest całkowicie nieprzygotowany do prowadzenia wojny religijnej.

Tak więc Zachód będzie prowadził udawaną politykę, udając rozwiązania udawanych problemów. Więcej na ten temat za chwilę.

Iran jest oczywiście również wrogo nastawiony do Ameryki, ponieważ Ameryka (Wielki Szatan) jest największym obrońcą Izraela (Małego Szatana).

Administracja Obamy zdecydowała, iż najlepszym sposobem na poradzenie sobie z Irańczykami będzie delikatne głaskanie ich.

Partia Demokratyczna upierała się i przez cały czas upiera, iż jeżeli będziemy mili dla Irańczyków, to Irańczycy przyjdą.

To klasyczne złudzenie, iż nasza wrogość jest tym, co sprawia, iż wrogo nastawieni faceci są wrogo nastawieni. Gdybyśmy tylko byli mniej wrogo nastawieni, pojawiłby się wewnętrzny dobry facet w Iranie.

Równie dobrze możesz pogłaskać żmiję i śpiewać jej kołysanki w nadziei, iż zamieni się w gruchające dziecko.

Wszystko to miało na celu przekonanie Iranu, iż Stany Zjednoczone są słabe.

Prezydent Obama i prezydent Biden, ale powtarzam się, zdecydowali, iż chcą za wszelką cenę uniknąć wojny z Iranem, choćby jeżeli oznaczałoby to pozwolenie Iranowi na rozwój broni jądrowej.

Ameryka, rozumują, mogłaby żyć z uzbrojonym w broń nuklearną Iranem. Czyż Ameryka nie żyła z rosyjską bronią nuklearną od lat czterdziestych XX wieku? I chińska broń jądrowa. A północnokoreańska broń nuklearna?

To, czego nie zrozumieli – a może zrozumieli aż za dobrze, ale całkowicie zignorowali – to fakt, iż Iran jest motywowany apokaliptyczną religijną wizją wydarzeń na świecie.

Irańczycy nie są racjonalnymi aktorami – chyba iż wyznajesz ich religię, w takim przypadku są przerażająco racjonalni.

Iran jest bardziej zainteresowany realizacją swojej agendy niż osiągnięciem cywilizowanego porozumienia ze Stanami Zjednoczonymi. Czują, iż to może być ich moment Dni Ostatecznych.

Tymczasem Chiny ocierają się o Pacyfik, dzielnicę, w której amerykańskie wojsko nie nadąża. To porażka, która stworzyła tykającą bombę zegarową, na którą wszyscy mamy nadzieję i modlimy się, aby nie wybuchła.

I, oczywiście, choćby nie wspomnieliśmy o Władimirze Putinie, który sieje spustoszenie w Europie.

Wieloletnie ustępstwa Putina, w połączeniu z łagodnym rozpłaszczaniem Iranu, wraz z niemożnością dorównania potędze militarnej Chin na Pacyfiku, przekonały naszych wrogów, iż Zachód jest osłabiony. To i obserwowali, co nasi młodzi ludzie robią na TikToku.

Tak więc senny zachód nagle obudził się w bardzo ciemnej uliczce z trzema wielkimi facetami, którzy nienawidzą naszych wnętrzności, zastanawiając się, jak do się tu znaleźliśmy.

Wszystkie trzy konflikty – na Ukrainie, na Pacyfiku i na Bliskim Wschodzie – są ze sobą powiązane.

Brak zdecydowania wobec Putina jest postrzegany przez Xi Jinpinga jako zielone światło na Pacyfiku, a to z kolei dodaje otuchy Iranowi.

Co więcej, każdy z naszych wrogów cieszy się, iż uwaga i zasoby Zachodu są tak rozproszone.

Rosja ma kilka wspólnego z Chinami, podobnie jak z Hamasem. Ale wszystkim stronom odpowiada to, iż Ameryka jest związana węzłami.

Wojna na Bliskim Wschodzie spowoduje gwałtowny wzrost cen paliw, osłabiając i tak już słabe gospodarki europejskie, a tym samym pomagając Rosji.

Wojna amerykańsko-irańska oznacza, iż amerykańskie zasoby, już rozmieszczone przeciwko Rosji, będą musiały zostać również skierowane na Bliski Wschód, pozostawiając Chinom dominację na Pacyfiku.

Zarówno Putin, jak i Xi Jinping nauczyli się skandować "Wolna, wolna Palestyna", a kiedy trzeba, nie są ponad odrobinę "Allah Akbar" na dokładkę.

Kim Jong Un choćby nie zaczął.

Zachodni politycy wiedzą, co się dzieje, ale całkowicie temu zaprzeczają, przynajmniej publicznie.

Nasza klasa polityczna nie jest choćby w stanie przyznać, iż mamy problem z rodzimymi islamistami, nie mówiąc już o Osi Złych Zamiarów, która stawia nas na krawędzi III wojny światowej.

Nie. pozostało gorzej. Nasza klasa polityczna udaje, iż nie wie, co to jest kobieta!

Nie można jednak zmobilizować ludności, która nie zdaje sobie sprawy z zagrożenia.

Zachodni przywódcy muszą ufać obywatelom na tyle, by być z nimi uczciwi, abyśmy mogli zacząć gromadzić zasoby potrzebne do samoobrony.

Obywatele, wciąż mający obsesję na punkcie litanii luksusowych przekonań, muszą być przerażeni i trzeźwi.

Liderzy mają przewodzić. Zamiast tego mamy Sleepy Joe, Airbusa Albo i gładko mówiącego, ale jak dotąd gadatliwego Rishi Sunaka.

Nie każ mi zaczynać od metroseksualnego brykania w Kanadzie.

Wszelkie nadzieje, iż następne pokolenie może być lepsze, jeżeli przetrwamy tak długo, są bezpodstawne. Zostali przez niego wyszkoleni i spędzili całe swoje życie marynując się w marksizmie. Widzieliście stan naszych uniwersytetów?

Zachodni przywódcy muszą powiedzieć ludziom, co się dzieje. Muszą powiedzieć ludziom, dlaczego tak się dzieje, co z tym zrobimy i dlaczego jest to ważne.

Albanese właśnie zakończył wyprawę Gougha Whitlama po chińskich miejscach turystycznych. Zatrzymał się na tyle długo, by zapewnić nas, iż wszystko jest w porządku ze światem, po czym udał się na Południowy Pacyfik, by potańczyć i załamać ręce nad zmianami klimatycznymi.

Wie, iż nadchodzi burza, ale ma nadzieję, iż najgorsze spadnie na kogoś innego.

Potrzebujemy zachodnich polityków, aby wyjaśnili, iż nadchodzi burza i zapewnili ludzi, iż możemy przetrwać, pod warunkiem, iż podejmiemy niezbędne kroki.

Pierwszym krokiem byłoby poważne wzmocnienie naszych sił obronnych. Koniec z recenzjami opinii udającymi, iż recenzja jest działaniem. Desperacko musimy się uzbroić.

Drugim krokiem byłoby pogłębienie naszych relacji z naszymi sojusznikami. Narody demokratyczne muszą ściślej ze sobą współpracować niż kiedykolwiek wcześniej.

Trzecim krokiem byłoby porzucenie zerowej emisji netto, aby zapewnić sobie tanią, obfitą energię. jeżeli wybuchnie wojna, będziemy jej potrzebować. A zanim wybuchnie wojna, musimy odbudować nasz sektor produkcyjny. Nie możesz strzelać promieniami słońca. Potrzebne są pociski. Może powinniśmy je zrobić.

Czwartym krokiem byłaby bardziej kolegialna kooperacja rządu z Liberalno-Narodową Partią Niemiec (LNP). Potrzebujemy, aby nasza klasa polityczna przyznała, iż stoimy w obliczu realnych i niebezpiecznych zagrożeń i była gotowa współpracować w dobrej wierze dla dobra narodu.

I w tej kwestii zarówno Partia Pracy, jak i LNP powinny jak jeden mąż potępić Zielonych jako niezdolnych do rządzenia i stanowiących zagrożenie dla kraju.

Piątym krokiem byłoby zdobycie zaufania biznesu i części mediów. Potrzebujemy biznesu, aby się wzmocnić. Potrzebujemy, aby nadawca narodowy przestał szerzyć podziały, a zamiast tego skupił naród na tych rzeczach, które pomogą nam w czasie burzy.

Rodzina, wiara chrześcijańska, duma narodowa. Te trzy rzeczy byłyby dobrym początkiem. A jeżeli ABC nie jest w stanie zmusić się do kibicowania tym trzem rzeczom, należy przynajmniej powiedzieć ABC, aby przestało podważać te trzy rzeczy.

To nasze ABC na litość boską. Płacimy za to!

Nie wspomnieliśmy jeszcze o zmieniającej się gospodarce, której choćby nasz skarbnik zdaje się nie rozumieć, jako o źródle ogromnej niestabilności.

A co z gwałtownie rozwijającą się technologią, która w tej chwili dramatycznie zmienia sposób, w jaki żyjemy?

Czy powinniśmy mówić o sztucznej inteligencji, która obiecuje tyle samo szkód, co korzyści?

A co z odejściem od norm społecznych, zniszczeniem rodziny nuklearnej, chaosem polityki energetycznej czy zmianą nawyków pracy wynikającą z pandemii?

Dodajmy do tego masową migrację na skalę, jakiej świat nigdy wcześniej nie widział, i ogromny wstrząs społeczny, który się z tym wiąże.

Każda z tych rzeczy sama w sobie spowodowałaby ogromny wstrząs i niebezpieczeństwo.

Ale razem tworzą ogromne pudełko na krzesiwo, na którym siedzimy, w samą porę, by kule zaczęły świstać obok naszych uszu.

Boże, zachowaj nas od końca, który widział William Butler Yeats...

Z pewnością jakieś objawienie jest na wyciągnięcie ręki;

Ciemność znów zapada; ale teraz już wiem

Że dwadzieścia wieków kamiennego snu

Do koszmaru dręczyła kołyska,

A cóż za nieokrzesana bestia, jej godzina wreszcie nadeszła,

Garbi się w kierunku Betlejem, aby się narodzić?

O Autorze

James Macpherson jest australijskim dziennikarzem i autorem książki "Notes from Woketopia – Putting Bare the Lunacy of Woke Culture". Jest gospodarzem "Late Debate" w Sky News Australia i pisze dla Rebel News, Sky News i The Spectator Australia. Publikuje również artykuły na swojej stronie Substack "The James Macpherson Report", które można śledzić i subskrybować TUTAJ.

Wyróżniony obraz: Zaczerpnięte z Raportu Jamesa Macphersona

Przetlumaczono przez translator Google

zrodlo:https://expose-news.com/