"The Israel Times" donosi, iż Izrael stara się zainstalować byłego brytyjskiego premiera Tony'ego Blaira jako koordynatora pomocy humanitarnej w Strefie Gazy, zgodnie z niedzielnym raportem, z pragnienia poprawy sytuacji humanitarnej w palestyńskiej enklawie i zmniejszenia międzynarodowej presji, która kontynuuje wojnę z Hamasem. Źródło. Czy naprawdę jest najlepszym człowiekiem na tym stanowisku, biorąc pod uwagę jego wcześniejsze doświadczenie?
Serwis informacyjny Ynet, powołując się na anonimowych wysokich rangą urzędników, powiedział, iż premier Benjamin Netanjahu ma nadzieję wykorzystać doświadczenie Blaira jako byłego wysłannika Kwartetu Bliskowschodniego do regionu, aby złagodzić międzynarodowe obawy dotyczące cywilnych kosztów izraelskiej kampanii w Strefie Gazy.
Chociaż Ynet powiedział, iż dokładna definicja, zakres i uprawnienia proponowanej roli nie zostały jeszcze jasno określone, dodając, iż nacisk zostanie położony na "zapewnienie opieki medycznej i leków oraz na możliwość ewakuacji rannych i chorych ze Strefy". Źródło
Według raportu, wysiłki na rzecz złagodzenia sytuacji humanitarnej w Strefie Gazy są koordynowane przez izraelskie ministerstwa zdrowia i obrony, przy czym izraelskie ministerstwa zdrowia i obrony w ostatnich tygodniach pomagały w wielu projektach, w tym w wysiłkach międzynarodowych podmiotów na rzecz utworzenia szpitali polowych w Egipcie i przybyciu statku szpitalnego z Francji. Źródło
Ludzie są nieco zaskoczeni wiadomościami
Wcześniejsze doświadczenie
Powyższy tweet w oczywisty sposób odnosi się do przeszłych doświadczeń Tony'ego Blaira, który zdecydował się zaangażować brytyjskie wojska w przyłączenie się do kierowanej przez USA inwazji na Irak w 2003 roku, co zasługuje na wzmiankę w tym miejscu.
Sir John Chilcot przeprowadził dochodzenie, a mianowicie "śledztwo Chilcota" i stwierdził, iż decyzja gabinetu ówczesnego premiera Blaira o inwazji została podjęta w okolicznościach, które były "dalekie od zadowalających". Dochodzenie wykazało, że:
- Blair zdecydował, iż Wielka Brytania przyłączy się do amerykańskiej inwazji na Irak, zanim wyczerpały się pokojowe opcje rozbrojenia, a działania wojskowe nie były ostatecznością (źródło).
- Celowo wyolbrzymiał zagrożenie ze strony Saddama Husajna i zagrożenie ze strony reżimu irackiego, starając się przedstawić parlamentarzystom i opinii publicznej argumenty za podjęciem działań wojskowych w ramach przygotowań do inwazji w 2002 i 2003 roku. (źródło).
- Blair zlekceważył ostrzeżenia o potencjalnych konsekwencjach działań militarnych i w zbyt dużym stopniu polegał na własnych przekonaniach, a nie na bardziej zniuansowanych osądach służb wywiadowczych.
- Osądy o możliwościach Iraku..." zostały przedstawione z pewnością, która nie była uzasadniona" – czytamy w raporcie (źródło).
- Decyzja o inwazji zapadła w niezadowalających okolicznościach (źródło).
- Brytyjskie agencje wywiadowcze produkowały "błędne" informacje o rzekomej broni masowego rażenia Saddama, która była podstawą do wojny. i nie próbował brać pod uwagę możliwości, iż się ich pozbył, co też uczynił. (źródło).
Według śledztwa nie było bezpośredniego zagrożenia ze strony Saddama Husajna, a Blairowi powiedziano również, iż między początkiem 2002 r. a marcem 2003 r. We wrześniu 2002 roku amerykański sekretarz stanu Colin Powell przewidział "straszliwy rozlew krwi i zemstę po odejściu Saddama".
Poprzednia brytyjska strategia powstrzymywania mogła zostać przyjęta i kontynuowana przez jakiś czas, a gdyby Tony Blair odmówił Wielkiej Brytanii przyłączenia się do USA w wojnie, nie nastąpiłaby trwała zmiana w stosunkach Wielkiej Brytanii z USA" – napisał do George'a W. Busha osiem miesięcy przed inwazją na Irak, aby zaoferować swoje bezwarunkowe poparcie dla wojny na długo przed zakończeniem pracy inspektorów ONZ ds. broni. mówiąc: "Będę z wami, cokolwiek" (źródło).
Niepotrzebne zgony
Brytyjskie wojsko było poważnie źle przygotowane do tego zadania w Iraku, a "upokarzające" układy utknęły z wrogimi milicjami. Ministerstwo Obrony (MON) zaplanowało inwazję w pośpiechu i zwlekało z reakcją na zagrożenia bezpieczeństwa na miejscu, w szczególności użycie improwizowanych urządzeń wybuchowych (IED), które zabiły tak wielu brytyjskich żołnierzy.
Inwazja i późniejsza okupacja spowodowały śmierć setek tysięcy osób, a także przesiedlenie ponad 4 milionów innych w Iraku.
Chilcot powiedział, iż w 2009 roku, kiedy siły brytyjskie zostały wycofane z Iraku. Irak był ogarnięty "głębokimi podziałami sekciarskimi". Sytuacja w Basrze była niepewna, kłótnie o dochody z ropy naftowej i szerząca się korupcja w irackich ministerstwach. Chilcot opisuje jako "mizerne" rezultaty kosztownej sześcioletniej okupacji Wielkiej Brytanii.
Zbrodnie wojenne
Konkluzja śledztwa Chilcota, iż niepotrzebna inwazja na Irak podważyła pozycję Organizacji Narodów Zjednoczonych, wymagała postawienia Tony'ego Blaira w stan oskarżenia. Sąd Najwyższy orzekł jednak, iż Tony Blair nie powinien być ścigany za swoją rolę w wojnie w Iraku w 2003 roku, ponieważ według lorda głównego sędziego, lorda Thomasa z Cwmgiedd, i innego starszego sędziego, sędziego Ouseleya, w prawie angielskim nie ma przestępstwa agresji, na podstawie którego można by oskarżyć byłego premiera.
Michael Mansfield QC, argumentował, iż międzynarodowa zbrodnia wojny napastniczej została zaakceptowana przez ówczesnego prokuratora generalnego Wielkiej Brytanii Sir Hartleya Shawcrossa QC w latach 40., w czasie procesów norymberskich o nazistowskie zbrodnie wojenne.
Decyzja ta zablokowała również próbę byłego irackiego generała, Abdulwaheeda al-Rabbata, wszczęcia prywatnego postępowania karnego przeciwko byłemu liderowi Partii Pracy. Imran Khan, adwokat, który reprezentował generała, powiedział: "Irak został zdziesiątkowany i znajduje się w stanie chronicznej niestabilności. Pomimo tego wszystkiego i jasnych ustaleń śledztwa w sprawie Chilcota, które obnażyło postępowanie tych, którzy powinni zostać pociągnięci do odpowiedzialności, Sąd Najwyższy potwierdził, iż nie będzie żadnej odpowiedzialności. Osoby odpowiedzialne mają pozostać bezkarne. To nie jest sprawiedliwość". Mówił dalej.
"Inne kraje, w tym Niemcy, Kosowo i Serbia, wprowadziły ustawodawstwo krajowe" – powiedział Khan. Brak konkretnego zaangażowania rządu brytyjskiego w ściganie zbrodni agresji podważa praworządność. Ustanawia niebezpieczny precedens w czasach globalnego braku bezpieczeństwa i daje przykład reszcie świata, jak popełniać najpoważniejsze przestępstwa i ujdzie im to na sucho" (źródło).
Były lider Partii Pracy i premier Wielkiej Brytanii w latach 1997-2007 nie ma skrupułów, by oskarżać innych o "barbarzyństwo".
Człowiek do pracy
Dziwnym trafem ktoś uważa, iż Blair, który był wysłannikiem Kwartetu w latach 2007-2015, jest odpowiednim człowiekiem do tego zadania.
"Kwartet bliskowschodni" składa się z ONZ, Unii Europejskiej, Stanów Zjednoczonych i Rosji i został utworzony w celu pomocy w izraelsko-palestyńskich negocjacjach pokojowych. W ostatnich latach była w dużej mierze nieaktywna, ponieważ stosunki Zachodu z Rosją uległy pogorszeniu". Źródło
Biuro Blaira poinformowało w oświadczeniu dla Ynet, iż "pan Blair utrzymuje biuro w Izraelu i przez cały czas pracuje nad sprawami związanymi z Izraelem i Palestyńczykami. Zrozumiałe jest, iż rozmawia z ludźmi w regionie i innych miejscach, aby zobaczyć, co można zrobić, ale nie dano mu ani nie zaoferowano mu tej roli.
Jednak w raporcie wskazano również, iż skontaktowano się z Blairem w tej sprawie, a rozmowy toczyły się w ostatnich tygodniach. Biuro byłego brytyjskiego przywódcy powiedziało w odpowiedzi Ynet, iż "nie dano mu ani nie zaoferowano mu stanowiska", ale nie zaprzeczyło bezpośrednio jakiemukolwiek kontaktowi.
To szalony świat.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://expose-news.com/
