Praca naukowa ma wiele wad. Jest beznadziejnie płatna, wymaga wyjątkowej odporności psychicznej przy szansach na dostanie grantu 5-10%, 8-godzinny dzień pracy przez 5 dni w tygodniu jest fikcją- czasem tydzień pracy wynosi 70 godzin.
Ale ma też zalety. Oczywistą jest to, iż jest interesująca i wymagająca uczenia się przez całe życie. W tej notce jednak chciałem zwrócić uwagę na coś innego. Otóż każdy naukowiec ma duże grono znajomych i przyjaciół na całym świecie.
W moim przypadku statystyka wygląda mniej więcej tak:
Niemcy: 20 osób, Włochy 15, Francuzi 10, Czesi 10, Chińczycy 10, Japończycy 10, Anglicy 5, Amerykanie 5, Portugalczycy 5, Hiszpanie 5, Litwini 5, Grecy 5, i jeszcze paru innych. Razem spokojnie ponad 100 Osób z różnych państw świata. Kiedy widzimy się na różnych konferencjach autentycznie się cieszymy, pijemy razem piwo/wino, rozmawiamy o rodzinach, o świecie, no i, oczywiście, o naszych badaniach.
Podejrzewam, iż gdyby zrobić statystykę znajomości zagranicznych, to na na jednego Polaka wypadałoby 0,1 znajomego z zagranicy. IMHO, to jest jeden z powodów popularności PiSu, czy Konfederacji. Ludzie żyją w otoczeniu Polaków, a o ile jeżdżą za granicę, to niemal wyłącznie turystycznie, i żadnych znajomości bliższych nie nawiązują.
Myślę, iż warto byłoby się zastanowić nad sposobem zwiększenia interakcji między ludźmi z różnych krajów. Na Zachodzie Europy są najrozmaitsze programy (od dzieci szkolnych po emerytów), w których my nie uczestniczymy. Namawiam Ministrów Kultury, Edukacji, Spraw Zagranicznych na zrobienie czegoś pożytecznego w tej dziedzinie.
Michał Leszczyński
