Źródło obrazu, Izba Gmin
Sir Keir Starmer w swoim pierwszym przemówieniu jako premier w Izbie Gmin okrzyknął nowy parlament „najbardziej zróżnicowanym pod względem rasy i płci, jaki ten kraj kiedykolwiek widział”.
Przyrzekł, iż „położy kres polityce, która często wydaje się egoistyczna” i zastąpi ją „polityką służby”.
Przed zaprzysiężeniem parlamentarzystów przemówienia wygłosili także inni liderzy partii.
W zeszłym tygodniu Rishi Sunak ponownie przeprosił parlamentarzystów Partii Konserwatywnej, którzy nie zostali wybrani ponownie, i zapowiedział, iż przyjmie rolę opozycji „profesjonalnie, skutecznie i grzecznie”.
Ogromnym zwycięstwem Partii Pracy było zdobycie 412 mandatów, a Partia Konserwatywna spadła do 121 – najmniej w historii.
Spośród 650 osób wybranych w ubiegły czwartek 335 nigdy wcześniej nie było parlamentarzystami.
Duża liczba nowych parlamentarzystów Partii Pracy zalała rządową stronę Izby Gmin, a co najmniej 60 parlamentarzystów Partii Pracy ustąpiło.
Sir Keir otrzymał owację na stojąco od ławników Partii Pracy, kiedy przybył do Izby Gmin i krótko rozmawiał ze swoim poprzednikiem, panem Sunackiem, zanim obaj zajęli miejsca.
Po raz pierwszy w historii parlamentu odsetek wybranych kobiet przekroczył 40%.
Tymczasem odsetek parlamentarzystów pochodzących z mniejszości etnicznych wynosi w tej chwili 14%.
Sir Keir powiedział Izbie Gmin, iż jest „dumny” z roli, jaką odegrała Partia Pracy w poprawie różnorodności parlamentu, dodając, iż nowym przyjęciem objęła największą grupę parlamentarzystów LGBT+ ze wszystkich parlamentów na świecie.
W swoim przemówieniu złożyła hołd Diane Abbott, nowej matce izby – tytuł ten nadano najdłużej urzędującej posłance.
Premier Abbott powiedziała, iż „przez lata zrobiła wiele w swojej karierze, aby walczyć o parlament, który naprawdę reprezentuje współczesną Wielką Brytanię”.
Na początku kampanii weteranka lewicy, która była pierwszą czarnoskórą posłanką wybraną w 1987 r., stanęła przed niepewnością, czy zostanie ponownie wybrana na kandydatkę Partii Pracy z okręgów Hackney North i Stoke Newington.
W zeszłym roku został zawieszony w Partii Pracy za rasistowskie komentarze i oświadczył, iż zakazano mu kandydowania w partii.
Sunak, który zapowiedział, iż pozostanie na stanowisku przywódcy konserwatystów do czasu podjęcia ustaleń w sprawie wyboru jego następcy, okrzyknął panią Abbott „pionierką” i „inspiracją dla wielu młodych kolorowych kobiet”.
Źródło obrazu, Izba Gmin
W swoim własnym przemówieniu lider Liberalnych Demokratów Sir Ed Davey, w tej chwili trzecia co do wielkości partia w Izbie Gmin z 72 posłami, obiecał pociągnąć rząd do odpowiedzialności, skupiając się na takich kwestiach, jak zdrowie, opieka społeczna, kanalizacja i koszty utrzymania.
Stephen Flynn, lider partii w Westminster, powiedział o redukcji liczby parlamentarzystów przez SNP z 48 do dziewięciu: „Być może w szkockich okręgach wyborczych będzie kilku nowych członków więcej, niż chciałbym widzieć, ale nie mogę się doczekać konstruktywnej pracy. Wszyscy jesteśmy współpracować z Państwem w interesie ludzi, których mamy zaszczyt reprezentować”.
Wraz z innymi partiami złożył hołd Sir Lindsay Hoyle, która bez sprzeciwu została ponownie wybrana na spikera, prowadząc debaty publiczne i stojąc na straży regulaminu parlamentu.
Pomimo nacisków ze strony Sir Lindseya, aby wycofał się ze sprawy, wniosek o wotum nieufności zebrał ponad 80 podpisów i przez cały czas pełnił swoją funkcję.
Flynn powiedział marszałkowi: „Myślę, iż można śmiało powiedzieć, iż podczas ostatniej kadencji Parlamentu nie zawsze zgadzaliśmy się ze sobą, ale uważam, iż w polityce i w życiu ważne jest, aby pozwolić, aby to, co było, minęło. W przyszłości.”
Sir Lindsay powiedział, iż przez cały czas będzie pełnił „uczciwą, bezstronną i niezależną” rolę.
Po zatwierdzeniu jego reelekcji przez parlamentarzystów, został wypchnięty na krzesło marszałka przez posłankę Partii Pracy Kate Smith i torysa Sir Davida Daviesa.
Aby odtworzyć tę zawartość, włącz JavaScript lub wypróbuj inną przeglądarkę
Lider reformatorski w Wielkiej Brytanii Nigel Farage w swoim przemówieniu zaatakował poprzednika Sir Lindsaya, Johna Bercowa.
Ku oburzeniu niektórych powiedział, iż sir Lindsay stanowi „jasny kontrast w stosunku do małego człowieczka przed wami i tak okropnie spartaczył urząd, robiąc, co mógł, aby cofnąć największą demokratyczną decyzję w historii kraju”. Niektóre z kontrowersyjnych decyzji Bercowa podczas głosowania w sprawie Brexitu w parlamencie.
Farage, który został wybrany do parlamentu w ósmej próbie, okrzyknął swoją partię „nowymi dzieciakami”, gdy reformista zdobył pięć mandatów.
Przemówienia wygłosili także lider DUP Gavin Robinson, przywódczyni Plaid Cymru Westminster Liz Savile Roberts, współprzewodniczący Zielonych Adrian Ramsay, lider SDLP Westminster Colum Eastwood, poseł Alliance Sorcha Eastwood i lider TUV Jim Allister.
Członkowie parlamentu rozpoczynają teraz proces składania przysięgi, podczas którego składają przysięgę lub przysięgę wierności Koronie.
Stanowiska ministrów
Tymczasem Downing Street ogłosiło kolejny zestaw nominacji na stanowiska niższych ministrów.
W ramach niezwykłego posunięcia kilku parlamentarzystów wybranych po raz pierwszy w zeszłym tygodniu otrzymało stanowiska rządowe.
Należą do nich Georgia Gould, przewodnicząca lokalnej Rady Camden pod przewodnictwem Sir Keira i córka stratega z czasów Blaira, lorda Philipa Goulda, który został mianowany sekretarzem parlamentarnym w biurze gabinetu.
Inne nowe osoby, które obejmą tę rolę, to ekonomista Miyata Fanbull jako młodszy minister ds. bezpieczeństwa energetycznego i zera netto oraz były pułkownik Royal Marine Alistair Carnes na stanowisko ministra weteranów.
Jess Phillips powraca na frontman Partii Pracy jako młodszy minister w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.
