Alfonsa Muchę kojarzymy głównie z ciekawymi plakatami, między innymi reklamującymi Sarę Bernhardt. Natomiast nie wszyscy wiedzą, iż Alfons Mucha stworzył też cykl 20 obrazów pt. „Epopeja słowiańska”. Chciałbym Czytelnikom Polski 2031 ten cykl przybliżyć, bo jest naprawdę ciekawy.
Pierwszy obraz „Słowianie na ziemi ojców” ma wyjaśnienie „między turańskim biczem a gockim mieczem”.
Turański bicz to ludy Azji Środkowej, a gocki miecz może oznaczać zarówno tych, co byli na zachód od Słowian, jak i na wschód. Zarówno Turanie, jak i Goci, to wybitnie agresywne typy, których „cywilizacje” miały wybitnie militarny charakter.
A biednym Słowianom możemy tylko współczuć. Na szczęście dla nas historia Słowian to nie tylko bicze i miecze sąsiadów. W internecie czytam:
Przykłady miast o słowiańskich korzeniach są naprawdę imponujące: Akwizgran (Aachen), Brema (Bremen), Brunszwik (Braunschweig), Budziszyn (Bautzen), Chociebuż (Cottbus), Drezno (Dresden), Getynga (Göttingen), Hanower (Hannover), Kilonia (Kiel), Koblencja (Koblenz), Kolonia (Köln), Lipsk (Leipzig), Lubeka (Lübeck), Miśnia (Meißen), Monachium (München), Norymberga (Nürnberg), Poczdam (Potsdam), Ratyzbona (Regensburg), Trewir (Trier), Tybinga (Tübingen), Wiedeń (Wien) i Żytawa (Zittau).
Niektóre z tych nazw zachowały bezpośredni związek ze słowiańskimi terminami. Lipsk wywodzi się od „lipa” i pierwotnie był osadą słowiańską, podczas gdy Drezno pochodzi od „Drežďany”, czyli ludzi żyjących przy trzcinach.
Kolejne obrazy Muchy z Epopei Słowiańskiej wkrótce.
Michał Leszczyński
