Sąd: Przeniesienie karne sędzi Gregajtys przeniesienie jest bezprawne. Schab ponownie złamał ustawę

Sąd Rejonowy w Szczecinie wydał decyzję o cofnięciu karnego przeniesienia sędzi apelacyjnej z Warszawy, Ewy Gregajtys, do innego wydziału. Decyzja ta dotyczy jednej z trzech sędzi apelacyjnych, które zostały ukarane w ten sposób przez prezesa Piotra Schaba za rzekome naruszenie prawa Unii Europejskiej. Wszystkie te przypadki sądów uznały za nielegalne.

Orzeczenie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum, wydane 4 grudnia 2023 roku, stanowi swoiste zabezpieczenie, nakazując przywrócenie sędzi Ewy Gregajtys do orzekania w jej macierzystym wydziale karnym. Decyzję tę podjął sędzia Marek Burzyński, chociaż nie jest ona jeszcze prawomocna, to jest natychmiast wykonalna. Choć brak jest pisemnego uzasadnienia, przypuszcza się, iż sąd uznał, iż przeniesienie sędzi naruszało przepisy ustawy o ustroju sądów powszechnych.

Ustawa ta zezwala na przenoszenie sędziów między wydziałami po spełnieniu określonych warunków. Jednak prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie, Piotr Schab, i jego zastępca Przemysław Radzik naruszyli te wymogi, przenosząc sędzię bez jej zgody. Obaj, pełniąc także funkcję rzeczników dyscyplinarnych, ścigają niezależnych sędziów, wspierani przez rzecznika Michała Lasotę, wszyscy nominowani przez byłego ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobrę.

Sędzia Ewa Gregajtys, doświadczona karnistka, została przeniesiona do wydziału pracy w sierpniu 2022 roku wraz z dwiema innymi sędziami jako kara za wykonywanie wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPCz) i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Wyroki te podważały legalność nowej Krajowej Rady Sądownictwa (neo-KRS) i nominacji neo-sędziów, nadawanych przez nią. Sędziowie konsekwentnie wykonywali te wyroki, podważając status neo-sędziów, w tym samego Schaba, Radzika, Lasotę i członka neo-KRS Dariusza Drajewicza. W obliczu orzecznictwa, jakie całkowicie podąża legalność obecnej KRS uznać należy, iż wszyscy aktywni członkowie tej przestępczej instytucji stanowią grupę zorganizowanych przestępców.

Sędziów nie załamały działania prezesów sądu. Walczyły o powrót do swojego wydziału karnego i ostatecznie odniosły sukces. Najpierw ETPCz w grudniu 2022 roku wydał precedensowe zabezpieczenie nakazujące cofnąć kary przeniesienia. Adwokat Piotr Zemła pomógł w tej sprawie. Pomimo zlekceważenia tego zabezpieczenia przez prezesa sądu, sędziowie wygrali również w polskich sądach, które wydały podobne zabezpieczenia. Sędzia Ewa Leszczyńska-Furtak została przywrócona do pracy w wydziale karnym przez Sąd Rejonowy w Słupsku, a sędzia Marzanna Piekarska-Drążek przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia.

Z obu tych orzeczeń wynika, iż prezes Schab naruszył przepisy ustawy o ustroju sądów powszechnych, przenosząc sędziów bez ich zgody. Dodatkowo nie zastosował się do wymogu przeniesienia sędziów z najniższym stażem orzekania w wydziale karnym. Prezes działając wbrew wieloletniej specjalizacji sędziów działał na szkodę stron procesów.

Sąd w Szczecinie cofnął teraz karne przeniesienie sędzi Ewy Gregajtys, potwierdzając naruszenie przepisów przez Schaba. Ta decyzja ma potencjalne konsekwencje karno-dyscyplinarne dla prezesa sądu, a do prokuratury trafiło już zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa nadużycia władzy. Ponadto, prof. Michał Romanowski zapowiedział wniesienie pozwu cywilnego przeciwko prezesowi sądu za naruszenie dobrego imienia sędzi Gregajtys.

Sąd Rejonowy w Szczecinie wydał zabezpieczenie, cofając karne przeniesienie sędzi Ewy Gregajtys, co stanowi kolejny etap w długotrwałej sprawie. Wcześniej sprawa była przekazywana między sądami, a sędziowie warszawscy odmówili rozpatrzenia wniosku o zabezpieczenie w sprawie sędzi Gregajtys, argumentując, iż administracyjnie podlegają pod „prezesa” Schaba.

Po przekazaniu sprawy do sądu w Poznaniu, ten również odmówił wydania zabezpieczenia, uzasadniając, iż prezes sądu miał prawo dowolnie przenosić sędzię. W tej sytuacji prof. Michał Romanowski złożył nowy wniosek o zabezpieczenie, który tym razem trafił do sądu w Szczecinie.

Mimo iż sędzia Gregajtys orzeka już od września w swoim pierwotnym wydziale, prof. Romanowski nie cofnął swojego wniosku, co skutkowało rozpatrzeniem sprawy przez sąd. To kolejne zwycięstwo adwokata, który reprezentuje represjonowanych sędziów.

Prof. Romanowski odniósł również sukcesy w sprawach zawieszonych bezprawnie sędziów Igora Tulei z Warszawy i Pawła Juszczyszyna z Olsztyna. Oba przypadki zakończyły się orzeczeniami sądów nakazującymi przywrócenie sędziów do pracy. Sędzia Juszczyszyn, zawieszony przez ponad dwa lata, został odwieszony w maju 2022 roku, ale został karanie przeniesiony do wydziału rodzinnego przez członka nielegalnej neo-KRS i „prezesa” Sądu Rejonowego w Olsztynie, Macieja Nawackiego.

Przypominamy, iż dzięki pracy prof. Romanowskiego, Sąd Okręgowy w Bydgoszczy prawomocnie nakazał cofnięcie karne przeniesienie sędziego Juszczyszyna, uznając, iż prezes sądu naruszył ustawę o sądach. Nawacki ostatecznie ustąpił, i od grudnia 2023 roku sędzia Juszczyszyn ponownie orzeka w swoim pierwotnym wydziale cywilnym.

Prof. Romanowski wyraził euforia z najnowszej wygranej w sądzie w Szczecinie, podkreślając, iż to oczekiwane zabezpieczenie było wynikiem długotrwałych starań. Zaznaczył, iż sprawiedliwość została przywrócona, a orzeczenie stanowi istotny argument w sprawie cywilnej odpowiedzialności prezesa Schaba za naruszenie dobrego imienia sędzi. Profesor zapowiedział również, iż będą domagać się rozliczenia z prezesa sądu za nadużywanie władzy. Orzeczenie szczecińskiego sądu ma istotne znaczenie, biorąc pod uwagę toczące się postępowanie dyscyplinarne wobec sędzi, która odmówiła orzekania w wydziale pracy na skutek decyzji ETPCz.

Aby uniemożliwić sędziom apelacyjnym z Warszawy wykonywanie wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPCz) i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), od października 2023 roku w sądzie apelacyjnym został utworzony nowy VIII wydział karny. W skład tego wydziału trafili zarówno neo-sędziowie, jak i sędziowie delegowani przez ministra sprawiedliwości. W dotychczasowym II wydziale karnym pozostali ci sędziowie, którzy stosują prawo europejskie, w tym trójka sędziów, wobec których sądy nakazały cofnąć przeniesienie.

W równoległym procesie zastępca głównego rzecznika dyscyplinarnego, Michał Lasota, wszczyna postępowanie przeciwko sędziom apelacyjnym. Oskarża ich za wydawane orzeczenia i za stosowanie prawa europejskiego, przy czym Lasota posługuje się bezprawną ustawą kagańcową. choćby po wydaniu w czerwcu 2023 roku wyroku TSUE, który uznał, iż ustawa kagańcowa jest niezgodna z prawem unijnym, Lasota łamie tę decyzję. W rezultacie naraża się na ewentualną odpowiedzialność dyscyplinarną i karą. Lasota również wszczyna postępowania dyscyplinarne przeciwko sędziom wydziału karnego, takim jak Marzanna Piekarska-Drążek, Ewa Gregajtys, Ewa Leszczyńska-Furtak, Dorota Tyrala i Anna Kalbarczyk, za ich stosowanie prawa europejskiego. Dodatkowo, ściga również sędziów wydziału cywilnego, takich jak Beata Kozłowska i Joanna Wiśniewska-Sadomska, za wydawane przez nich orzeczenia.

Wcześniej Lasota prowadził postępowanie dyscyplinarne również przeciwko sędzi Paulinie Asłanowicz, która nie ujawniła przynależności do konkretnej organizacji, związanej z chorobą jej dziecka. Ujawnienie przynależności do stowarzyszeń było nakazane przez ustawę kagańcową, jednak TSUE w wyroku z czerwca 2023 roku również zakwestionował tę kwestię.

Lasota ostatecznie zrezygnował z dalszego prowadzenia postępowania dyscyplinarnego przeciwko sędzi Asłanowicz. Jednak sędzia zdecydowała się zaskarżyć podstawę umorzenia dyscyplinarki przez Lasotę. W listopadzie 2023 roku Sąd Dyscyplinarny przy Sądzie Apelacyjnym w Lublinie dokonał zmiany podstawy umorzenia sprawy, przechodząc z oceny znikomej szkodliwości społecznej czynu na brak znamion czynu dyscyplinarnego.

Niedawno Lasota dołączył do grona neo-sędziów Sądu Apelacyjnego w Warszawie, gdzie współpracuje z Schabem i Radzikiem. Prezydent mianował go do tego sądu dwa dni po październikowych wyborach. Dodatkowo Lasota objął stanowisko wiceprzewodniczącego II wydziału karnego w tym sądzie, co oznacza, iż jest przełożonym sędziów, których wcześniej ścigał za stosowanie prawa europejskiego.

Przypominamy, iż wydawane orzecznictwa przez neo-sędziów podlegają uchyleniu z mocy prawa. W przypadku postępowań cywilnych na podstawie art. 379 pkt 4 in fine k.p.c., a karnych na podstawie art. 439 § 1 pkt 6 in fine k.p.k.

Czym jest neo-KRS i neo-sędzia

Krajową Radę Sądownictwa wyłoniono w sposób niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej co powoduje, iż w świetle przyjętej linii orzecznictwa SN, a także TSUE nie można tej instytucji uznać jako organ działający leganie i posiadający uprawnienia do mianowania sędziów. Każdy sędzia mianowany przez ten niekonstytucyjny organ i powołany przez prezydenta do pełnienia służy jest również noe-sędzią, który nie posiada zdolności prawnych do wydawania orzecznictwa,

W tym miejscu zasadnym stanie się podniesienie, iż problem powołań „sędziów” po ukształtowaniu „Krajowej Rady Sądownictwa” w wyniku zmian w 2017 roku posiada kilka aspektów. Pierwszy związany jest z przepisami Konstytucji RP, które nakładają na organy władzy publicznej, w tym prawodawcę, obowiązek takiego powoływania sędziów do obowiązków orzeczniczych, który gwarantuje niezbędne minimum niezależności i niezawisłości organów biorących udział w procesie nominacyjnym. Takim organem jest Krajowa Rada Sądownictwa. Ingerencja w konstytucyjne standardy kształtowania sędziowskiego składu tego organu, stwarzająca możliwość ukształtowania Rady przez polityków, czyli wyboru członków sędziowskich Rady w całości przez parlament (z wyłączeniem I Prezesa SN i Prezesa NSA), spowodowała, iż ten organ nie spełnia wymagań konstytucyjnych. To sprawia, iż w każdym wypadku powołania sędziego pojawia się wątpliwość, która towarzyszy każdemu człowiekowi, który oddaje swoją sprawę pod osąd sądu, czy ten sąd jest sądem adekwatnym w rozumieniu konstytucyjnym.

Ponadto – to drugi aspekt – w doktrynie, do czego dołożyłem rękę, i w orzecznictwie pojawiła się metoda weryfikacji poprawności powołania sędziów w oparciu o narzędzia, które są w systemie od zawsze, ale zasadniczo nie służą do oceny spełnienia minimalnych przesłanek bezstronności i niezawisłości. Chodzi o instytucje (w przypadku kontroli prewencyjnej) – iudex suspectus i iudex inhabilis, a w przypadku kontroli następczej – bezwzględnej przesłanki odwoławczej, jaką jest nienależyta obsada sądu. Na tym pomyśle posadowione było stanowisko uchwały trzech połączonych Izb Sądu Najwyższego ze stycznia 2020 roku. Uchwała ta zawierała nie do końca adekwatne zróżnicowanie: wskazując, iż w przypadku SN, ze względu na charakter tego organu, sędziowie powołani po rekomendacji KRS ukształtowanej po 2017 r. nie dają gwarancji niezawisłego i bezstronnego orzekania. I z tego powodu uznano, iż wyłącznie ta wada instytucjonalna uzasadnia twierdzenie, iż tacy sędziowie pozbawieni są materialnego votum. Uchwała nie zakwestionowała, iż te osoby uzyskały status sędziów SN, ale stwierdzono, iż nie mają uprawnień do wydawania orzeczeń.

Wydane do tej pory orzeczenia przez takich ‘sędziów’ są dotknięte wadą, z uwagi na nienależytą obsadę sądu, którą traktować należy jako niespełnienie konstytucyjnego wymogu sądu adekwatnego określonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Wadliwie powołani sędziowie nie powinni orzekać. Od dnia wydania uchwały sędziowie ci są pozbawieni umiejętności orzekania. Nie dysponują materialnym votum, choć mają status sędziów. W związku z powyższą sprawą uznać należy, iż na podstawie art. 91 ust. 2 i 3 orzecznictwo wydane TSUE i ETPCz, zasadę pierwszeństwa stosowania prawa

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w treść wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 października 2021 r. w sprawie C-487 /19, jak też wcześniejszego wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 7 maja 2021 r., skarga nr 4907 /18 Przypominam tym samym kapturowemu sądowi, iż zgodnie z art. 9 Konstytucji Rzeczpospolita Polska zobowiązana jest przestrzegać wiążącego ją prawa międzynarodowego. Stosownie zaś do treści art. 91 ust. 2 Konstytucji umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, o ile ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Status sędziów oraz gwarancje niezależności sądów, stanowiące istotę prawa do rzetelnego procesu sądowego, znajdują umocowanie w zapisach Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i potwierdzone jest dodatkowo w art. 6 ust. 3 Traktatu o UE. W zakresie niniejszej sprawy nie ma zastosowania wyrok wydany w dniu 7 października 2021 r. przez Trybunał Konstytucyjny w obecnym – wadliwym – składzie w sprawie o sygn. K 13/21, który godzi w interesy obywateli.

Nasze stanowisko w zakresie neo-KRS i neo-sędziów mianowanych przez ten niekonstytucyjny organ potwierdza stanowisko Komisja Europejska, która w dniu 15 lutego 2023 roku podjęła decyzję o skierowaniu sprawy przeciwko Polsce do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w związku z kontrowersyjnym orzeczeniem polskiego Trybunału Konstytucyjnego. Komisja wszczęła przeciwko Polsce postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego 22 grudnia 2021 r. – Powodem były wyroki polskiego Trybunału Konstytucyjnego z 14 lipca 2021 r. i 7 października 2021 r., w których uznał on postanowienia traktatów UE za niezgodne z Konstytucją RP, wyraźnie kwestionując zasadę pierwszeństwa prawa UE. Bez wątpienia w świetle treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Wielkiej Izby) z dnia 19 listopada 2019 roku (nr C 585/18, C – 624/18, C 625/18) oraz uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. (BSA I-4110-1/20) zachodzi podstawa do stwierdzenia, iż instytucja powołana do zapewnienia praworządności łamie prawo i popełnia przestępstwo.

Potrzebujesz pomocy prawnej, napisz do nas lub zadzwoń już teraz.

579-636-527

[email protected]