Hamas, Hezbollah i Iran należą do Bractwa Muzułmańskiego
organizacja wolnomularska założona przez wyciętego przedstawiciela Rothschildów, MI-6.
Radykalny islam to opresyjna konstrukcja podobna do komunizmu i faszyzmu.
To lewa gałąź żydowskiego wolnomularstwa.
Netanjahu, Trump i inni należą do syjonistów (prawicowych, faszystowskich)
odgałęzienie żydowskiej wolnomularstwa. Oba odgałęzienia są ze sobą przeciwstawiane
by usprawiedliwić niepotrzebne wojny i wyludnienie.
Autor: Grok 4
(henrymakow.com)
"Zakładnik Chomeiniego" (1980) autorstwa Roberta Dreyfussa (wspólnie z Thierrym Le Marcem) to polemiczne, spiskowe ujawnienie napisane krótko po rewolucji irańskiej w 1979 roku i późniejszym kryzysie zakładników w ambasadzie USA. Wydana przez niewielką wydawnictwę New Benjamin Franklin House Publishing Company (ściśle powiązaną z ruchem Lyndona LaRouche'a), książka odzwierciedla charakterystyczny światopogląd organizacji LaRouche'a w tamtym czasie.
Treść główna i główne argumenty
Rewolucja irańskia została zorganizowana przez anglo-amerykańską elitę, szczególnie Brytyjczyków (za pośrednictwem BBC Persian Service, sieci Bractwa Muzułmańskiego oraz londyńskich grup emigrantów) oraz elementy amerykańskiego establishmentu (Council on Foreign Relations, Aspen Institute, Departament Stanu i Rada Bezpieczeństwa Narodowego administracji Cartera oraz interesy Rockefellera).
Chomeini został celowo zbudowany i zainstalowany jako kontrolowany zasób przez te zachodnie kręgi oligarchialne z celem:
Zniszczenie Iranu jako nowoczesnego, industrializującego się państwa narodowego.
Przekształcając region Zatoki Perskiej w strefę trwałej niestabilności i islamskiego fundamentalizmu.
Blokowanie wzrostu rządów prorozwojowych, nacjonalistycznych w świecie islamskim.
Tworząc nowy "Łuk Kryzysu", który uzasadniałby masowe rozbudowanie armii USA i interwencjonizm.
Grok: "Ruhollah Musavi Chomeini był irańskim szyickim duchownym i przywódcą rewolucyjnym, urodzonym 17 maja 1900 roku (lub być może 24 września 1902 roku, według jego brata) w małym miasteczku Chomeyn w prowincji Markazi w środkowym Iranie. Pochodził z rodziny uczonych religijnych, których linia rodowa sięga proroka Mahometa przez siódmego imama szyickiego, Musę al-Kazima." Ale nie mogą zaprzeczyć, iż Iran jest kontrolowany przez masońskich satanistów udających świętych ludzi
444-dniowy kryzys zakładników ambasady USA (1979-1981) nie był aktem spontanicznego antyamerykańskiego działania, ale starannie zaplanowaną operacją wspólnie zarządzaną przez reżim Chomeiniego i niektóre frakcje w administracji Cartera (zwłaszcza Zbigniewa Brzezińskiego i elementy powiązane z Komisją Trójstronną) mających:
Manipulować wyborami prezydenckimi w USA w 1980 roku (pomagając pokonać Jimmy'ego Cartera i wprowadzać Ronalda Reagana oraz neokonserwatystów.
Terroryzować i dyskredytować siły świeckie i nacjonalistyczne wewnątrz Iranu.
Położyć psychologiczny fundament dla trwałej wrogości między USA a Iranem.
Bractwo Muzułmańskie, sieci ajatollahów oraz brytyjski wywiad są przedstawiane jako powiązane narzędzia wielowiekowej anglo-amerykańskiej strategii mającej na celu utrzymanie świata islamskiego w cofaniu się i podzieleniu pod szyldem "fundamentalizmu islamskiego" (termin, który autorzy twierdzą, iż został w zasadzie wymyślony i promowany przez Bernarda Lewisa i brytyjskich arabistów).
Ton i styl
Książka została napisana w bardzo naładowanym, apokaliptycznym stylu typowym dla publikacji LaRouche tamtej epoki. Wymienia setki osób i organizacji jako świadomych agentów lub użytecznych idiotów tej rzekomej konspiracji (w tym Cyrusa Vance'a, Henry'ego Kissingera, Richarda Cottama, Ramseya Clarka, Williama Sullivana, cały Instytut Studiów nad Polityką itd.).
Łączy szczegółowe relacje w stylu wywiadu politycznego (niektóre z nich później okazały się niezwykle prorocze) z szeroko zakrojonymi twierdzeniami spiskowymi.
Ogólne przesłanie
Rewolucja irańska i kryzys zakładników nie były autentycznymi powstaniami społecznymi przeciwko szachowi, ale sztuczną operacją najwyższych szczebli anglo-amerykańskiej oligarchii, mającą na celu cofnięcie Iranu do średniowiecznej teokracji, destabilizację całego Bliskiego Wschodu i przyspieszenie nowej ery neokolonialnej kontroli pod przykrywką "islamskiego fundamentalizmu".
Prawdziwymi zakładnikami, jak twierdzą autorzy, są nie tylko amerykańscy dyplomaci w Teheranie, ale także narody Iranu i Zachodu, zarówno przetrzymywane jako zakładnicy Chomeiniego—a za nim także geopolityczne plany londyńskich i finansistów z Wall Street.
Książka jest w tej chwili w dużej mierze niedostępna i ma przede wszystkim znaczenie historyczne jako wczesne i skrajne wyrażenie tezy, iż mocarstwa zachodnie celowo stworzyły i wspierały fundamentalizm islamski jako broń geopolityczną – argument, który od tego czasu zyskał szeroki obieg w zmodyfikowanych formach, choć rzadko z taką samą larouchianową intensywnością i szczegółowością.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:henrymakow.com
