Ciocię Mariannę Piotrowską (de domo Pieńkowską) poznałem jako parolatek, kiedy z tatą pojechaliśmy do niej na żniwa do Liniewa (powiat Kościerzyna), gdzie wujostwo wtedy mieli swoją gospodarkę. Ciotka potem na stare lata zawsze wyróżniała mnie z rodzeństwa, często mawiając:
- Ty jesteś najbardziej podobny do świętej pamięci Franka (ojca mojego).
W przedwojennej Polsce tato mój był jedynym już jej bratem, bo w Ameryce w Scranton (w stanie Pensylwania) miała jeszcze dwóch.
Ale wracam do trematu. Kiedy stanąłem na peronie w Grupie, przeląkłem się! Aż po wieś Mniszek, odkąd tylko pamiętam, zawsze otaczały nas tutaj wiekowe sosnowe lasy - część Borów Tucholskich. Teraz przeraziłem się - tak były zniszczone i zdewastowane, strasznie zdemolowane działaniami wojennymi! Dziś*) na szczęście tamte rany zabliźniły się, i sosny szumią tu jak dawniej.
Przy okazji: tuż po przejściu ostatniego frontu w 1945 r. w tych potrzaskanych przez artylerię lasach mojego Mniszka (na tak zwanych Kisach) ``odkryto`` - czyli wskazano dokładnie palcem - precyzyjne miejsce masowych grobów zamordowanych w ciągu prawie sześciu lat okupacji ponad dziesięciu tysięcy Polaków z całego Pomorza: wśród nich byli księża, nauczyciele, inteligencja pracująca, żandarmeria, rezydenci przytułków, pacjenci szpitali psychiatrycznych, więźniowie kryminalni wraz ze swoimi klawiszami i całą obsługą, polska policja, administracja, działacze społeczni i polityczni - starcy, kobiety, mężczyźni i dzieci. Byli tam oczywiście Żydzi, byli zestrzeleni nad okupowaną Polską lotnicy z Anglii...
Jako się rzekło, często tutaj bywałem i zdawało mi się, iż mógłbym tu trafić do cioci z zamkniętymi oczami! Przecierałem je teraz w kompletnym szoku i plułem z irytacji - nic nie pomagało: znikły dawne punkty orientacyjne - wszystko zmieniło swe oblicze! Najpiękniejsze stare drzewa, sosny sztandarowe, krzewy jarzębiny, białe brzozy płaczące i inne cechy krajobrazu - wszystko znikło! Musiałem zrezygnować z pójścia jak zawsze przedtem na przełaj na rzecz trzymania się szosy.
---------------------------------------
*) Dziś - Tato swoje wojenne wspomnienia spisał na początku lat 90.tych ub. w.
