Jesteśmy na rozkurz

Chyba już nikt nie pamięta wojny, która toczyła się nie tak dawno w sercu Europy. Może poza tymi, których dotknęła ona bezpośrednio, albo młodszymi żyjącymi na terenach ówczesnych działań wojennych, noszących do tej pory ślady tych działań. I mówiąc o śladach, wcale nie mam na myśli ruin i zgliszcz. Te zostały zaleczone i są już niewidoczne. I nie są to pozostawione miny. Te też udało się w końcu usunąć. Mówię o śladach niewidocznych, ale stale obecnych sprawiających, iż na terenach walk ciągle jeszcze umierają dzisiejsze ofiary tamtej wojny. Często urodzone całe lata po jej zakończeniu.

Dla tych, co jeszcze nie wiedzą, o czym mowa, chodzi o wojnę na terenach byłej Jugosławii w latach 1990. Wszechmocne i wszechwiedzące NATO i Unia Europejska arbitralnie wytypowały, kto jest zły, a kto dobry i wkroczyły, najpierw podsycając i eskalując konflikty, a gdy walki rozgorzały na dobre, interweniując swoją militarną potęgą. Cała ta wojna oprócz militarnej miała też stronę propagandową. Prowadzenie wojny w Europie, a nie na zapomnianym końcu świata jest bardziej kłopotliwe wizerunkowo. „Demokratyczne kraje” musiały ją jakoś usprawiedliwić przed swoimi społeczeństwami, więc ruszyła machina propagandowa i przeciętny obywatel nie miał najmniejszych szans, aby uzyskać choćby cień obiektywnej informacji. Dociekliwi odnajdowali niezależne źródła i gromadzili informacje, ale dopiero po latach niezależni badacze i dziennikarze mogli opublikować zebrane wówczas dane i analizy.

Naprawdę warto wejść na stronę organizacji Swiss Policy Research (SPR) i poczytać jak sfabrykowano większość doniesień o rzekomych zbrodniach strony serbskiej w celu uzasadnienia ataków na Serbię (nawet o ile miałoby to oznaczać konieczność użycia automatycznego tłumacza). Tak jak to ma miejsce podczas każdej wojny, zbrodnie były popełniane przez obie strony, ale zbrodniczy wizerunek Serbii został wyprodukowany przez zachodnie media na polityczne zamówienie USA, aby osłabić rolę kraju uważanego za sojusznika Rosji i usprawiedliwić jego niszczenie. Czy dostrzegacie podobieństwa z dzisiaj?

https://swprs.org/propaganda-in-the-war-on-yugoslavia/

Dlaczego wspominam o tych zamierzchłych czasach? Z dwóch powodów. Po pierwsze, tamta dawno zakończona wojna nie budzi już takich emocji. Można popatrzeć na nią z dystansu, poczytać materiały, które wtedy nie mogły być opublikowane i spróbować zrozumieć, jak interesy mocarstw i koncernów napędzają wojny te prowadzone przez armie i te medialne. Abyśmy przyglądając się tamtej wojnie i ówczesnej propagandzie umieli ocenić, ile są warte doniesienia, komentarze, tromtadracja i użalania w polskich i zachodnich mediach, które atakują nas codziennie, kształtując nasze postrzeganie wydarzeń. Abyśmy pamiętali, iż nie wszystko to, co nam teraz wmawiają, jest prawdą, a raczej większość docierających do nas treści nią nie jest.

Niemal natychmiast po wybuchu wojny na Ukrainie w naszym miłującym wolność kraju poblokowano dostęp do innych niż oficjalne źródeł informacji. Pamiętam dziennikarza w TokFM cieszącego się z tego faktu i domagającego rozszerzenia zakresu. Tak zwany dziennikarz domagający się wprowadzenia cenzury i cieszący z niej to znak naszych czasów. I chodziło nie tylko o rosyjskie portale internetowe. Na przykład zablokowano również dostęp do wielu niezależnych portali amerykańskich, które w swoim macierzystym kraju pozostały dostępne. Tam, pomimo wysiłków administracji, konstytucja jeszcze coś znaczy. U nas obywatel już nie ma prawa wyboru informacji i kierowania się swoim własnym osądem. Warto pamiętać, iż niewiele było w historii momentów, gdy to ci dobrzy uciekali się do cenzury.

Drugi powód jest bardziej szczegółowy, a nazywa się zubożony uran i wymaga nieco dłuższego wyjaśnienia. Naturalnie występujący uran jest mieszanką izotopów, z których tylko ²³⁵U jest wykorzystywany w reaktorach i broni jądrowej, gdyż jest jedynym izotopem występującym w naturze ulegającym rozszczepieniu pod wpływem neutronów termicznych. Aby go uzyskać, przeprowadza się rozdzielanie izotopów uranu, które z powodów technicznych i ekonomicznych jest tylko częściowe. Wykorzystywany jest wzbogacony uran, zawierający aż kilka procent uranu 235. Ubocznym produktem wzbogacenia jest uran zubożony, a pozostaje go dużo więcej. Ten zubożony uran może być wykorzystywany do różnych celów wymagających materiałów o wysokiej gęstości (czyli dużej masie na jednostkę objętości). Najczęściej są to zastosowania militarne, na przykład pociski i pancerze. Materiał jest skrajnie niebezpieczny i poza bezpośrednim działaniem jako pocisk powoduje liczne i długotrwałe szkody w środowisku. Powtarzając za Wikipedią:

Wysoką toksyczność wykazują pyły uranu i pyły tlenków uranu, wydzielające się podczas spalania penetratora kinetycznego z pocisku kinetycznego podczas przebijania się przez pancerz (wydzielone w wyniku tarcia ciepło zapala piroforyczny uran). Mogą one wniknąć do organizmu ze wdychanym powietrzem lub poprzez kontakt ze skórą i połknięcie z posiłkami. Związki chemiczne uranu kumulują się między innymi w kościach, gdzie zarówno efekty trujące (charakterystyczne dla metali ciężkich), jak i pochodzące od promieniowania, są dużo bardziej szkodliwe.

Także pancerze łatwo mogą ulegać rozdrobnieniu lub zapaleniu, a produkty stają się źródłem zanieczyszczenia. Ponadto uran jest zubożony, ale w dalszym ciągu zawiera śladowe ilości aktywnego izotopu 235. Pyły uranu i jego związków w atmosferze mogą przebywać duże odległości, zatem szkodliwe działanie występuje na dużym obszarze. Ich wzmożone działanie może wystąpić w całkiem nieoczekiwanych miejscach, na przykład skutkiem przypadkowej koncentracji opadu przez zjawiska atmosferyczne. Usunięcie ich ze środowiska jest praktycznie niemożliwe, ale kto by się tym przejmował. Zadekretowano, iż walka jest w słusznej sprawie, stoją za tym ogromne pieniądze, więc wszystko jest dozwolone. Co prawda powstała międzynarodowa organizacja (ICBUW) mająca za zadanie wprowadzenie zakazu militarnego stosowania zubożonego uranu, ale nie mając za sobą możnych tego świata, pozostaje wołaniem na puszczy.

https://www.devex.com/organizations/international-coalition-to-ban-uranium-weapons-icbuw-114026

Wywołana przez państwa zachodnie wojna w Jugosławii stała się okazją do wypróbowania nowych zabawek. Pokusa była nieodparta. Amunicję ze zubożonego uranu zastosowano kilkakrotnie, pozostawiając w środowisku ślady na dziesięciolecia. Próby ukrycia albo udawania, iż nic się nie stało, nie powiodły się z powodu zbyt wielu świadków międzynarodowych w tym zbombardowania ambasady chińskiej.