AUTOR: TYLER DURDEN
Autor: David Bell za pośrednictwem The Brownstone Institute,
Fearistan, który radził sobie bardzo dobrze gospodarczo i zapewniał swoim obywatelom długą żywotność, zauważył, iż ludzie przez cały czas czasami giną w wypadkach drogowych. Fearistani byli bogaci i naprawdę lubili swobodę podróżowania. Podczas gdy ofiary śmiertelne na drogach były rzadkością, każda niepotrzebna śmierć z pewnością wydawała się warta uniknięcia.
Przemysł drogowy, ściśle współpracując z rządem, wpadł na pomysł budowy 6-pasmowych autostrad między miastami. niedługo wszystkie duże miasta zostały połączone, a eksperci z Uniwersytetu Transportu udowodnili, iż nowe autostrady mają o 7 procent niższy wskaźnik wypadków niż zwykłe drogi. Modelarze uniwersyteccy przewidywali, iż gdyby zbudowano 6-pasmowe autostrady między każdym miastem w Fearistanie, uratowałyby one tysiące istnień ludzkich. Eksperci przewidywali, iż uratują choćby więcej istnień ludzkich niż faktycznie umierają na istniejących drogach.
Kraj poszedł w ślady ekspertów (w końcu byli znani z budowy dróg) i zainwestował w 6-pasmowe autostrady wszędzie. Podczas gdy kraj wyczerpał się i większość ludzi nie mogła już sobie pozwolić na prowadzenie samochodów, byli słusznie wdzięczni, iż budowniczowie dróg ich ratują. Prawie puste drogi były teraz prawie całkowicie wolne od wypadków, udowadniając, iż eksperci mieli rację.
Ostatecznie przemysł drogowy stanął przed dylematem; Brakowało miast, do których można było budować drogi. Nie tego potrzebowali ich inwestorzy. Następnie regulator dróg i budowniczowie dróg spotkali się i zidentyfikowali pilną potrzebę budowy dróg do miast, które jeszcze nie istniały. Fearistan miał rozległe obszary pustej pustyni, które były całkowicie otwarte na budowanie miast. Kiedy takie miasta zostały w końcu zbudowane, eksperci przewidzieli nieuniknione i niszczycielskie tsunami wypadków drogowych. To przywróciłoby Fearistan do całkowitej rzezi, z której tak ledwo uciekli lata wcześniej. Nowe drogi Town-X (jak je nazywali) były genialnymi przykładami zaawansowanej technologicznie budowy dróg. I każdy mógł zobaczyć, jak ważna jest ta praca, aby zapewnić bezpieczeństwo publiczne.
W dziedzinie zdrowia publicznego kierujemy się podobnie ważnym modelem biznesowym. Nazywamy to "chorobą X".
Zrozumienie ryzyka pandemii związanego z chorobą zakaźną
Ludzie cierpieli przez tysiąclecia z powodu pandemii lub "plag".
Zabiły one choćby jedną trzecią niektórych populacji. Podczas gdy przyczyny w niektórych przypadkach pozostają niejasne, takie jak dżuma ateńska z 430 r. p.n.e., główne plagi od czasów średniowiecza były głównie bakteryjne; Szczególnie dżuma dymienicza, i tyfus.
Pandemie bakteryjne ustały pod koniec 19 wieku w Europie z poprawą warunków sanitarnych, a gdzie indziej po dodaniu antybiotyków. Większość zgonów z powodu epidemii grypy hiszpanki na początku 20 wieku jest również uważana za nieleczone wtórne bakteryjne zapalenie płuc. pozostaje sporadycznym wskaźnikiem skrajnego ubóstwa i zakłóceń społecznych, podczas gdy większość zgonów z powodu malarii, gruźlicy i HIV / AIDS wiąże się z ubóstwem, co ogranicza dostęp do skutecznego leczenia.
Kiedy rdzenne populacje długo oddzielone od większości ludzkości napotkały nosicieli ospy i odry, skutki były również druzgocące. Nie mając odziedziczonej odporności, całe populacje zostały zdziesiątkowane, szczególnie w obu Amerykach, na wyspach Pacyfiku i w Australii.
Teraz świat jest połączony, a takie masowe zdarzenia śmierci nie mają miejsca. Łączność może być silną obroną przed pandemiami, w przeciwieństwie do tego, co twierdzą zwolennicy choroby X, poprzez swoją rolę we wspieraniu odporności we wczesnym wieku i częstym wzmacnianiu.
Realia te odzwierciedlają ortodoksyjne zdrowie publiczne, ale są słabo kompatybilne z obecnymi modelami biznesowymi. Dlatego są one coraz częściej ignorowane.
Stulecie bezpieczeństwa
W ciągu ostatnich stu lat odnotowano dwa znaczące naturalne wydarzenia pandemiczne grypy (w latach 1957-8 i 1968-9) oraz jeden poważny wybuch koronawirusa (Covid-19), który wydaje się wynikać z badań nad wzmocnieniem funkcji w laboratorium. Epidemie grypy zabiły mniej niż w tej chwili umierają rocznie na gruźlicę, podczas gdy epidemia koronawirusa wiązała się ze śmiertelnością w średnim wieku powyżej 75 lat, z około 1,5 osoby na tysiąc umierających na całym świecie.
Podczas gdy media robią zamieszanie wokół innych epidemii, w rzeczywistości były to stosunkowo małe wydarzenia.
SARS-1 w 2003 roku zabił około 800 osób na całym świecie, czyli mniej niż połowę liczby dzieci, które umierają każdego dnia na malarię. MERS zabił około 850 osób, a wybuch epidemii eboli w Afryce Zachodniej zabił około 11 300. Kontekst jest tutaj ważny; Gruźlica zabija ponad 1,5 miliona ludzi rocznie, podczas gdy malaria zabija ponad pół miliona dzieci, a ponad 600 000 osób umiera na raka każdego roku w samych Stanach Zjednoczonych. SARS-1, MERS i Ebola mogą zyskać większy rozgłos medialny niż gruźlica, ale nie jest to związane z rzeczywistym ryzykiem.
Dlaczego żyjemy dłużej?
Powód wydłużenia życia człowieka jest często zapominany lub ignorowany. Jak kiedyś uczono studentów medycyny, postęp nastąpił przede wszystkim dzięki poprawie warunków sanitarnych, lepszym warunkom życia, lepszemu odżywianiu i antybiotykom; Te same zmiany odpowiadają za ograniczenie pandemii. Szczepionki pojawiły się po tym, jak większość poprawy już nastąpiła (z kilkoma wyjątkami, takimi jak ospa).
Chociaż szczepionki pozostają ważnym dodatkiem, mają również szczególne znaczenie dla firm farmaceutycznych.
Można je nakazać, a wraz z ciągłymi narodzinami dzieci zapewnia to ciągły, przewidywalny i dochodowy rynek. To nie jest oświadczenie antyszczepionkowe. To tylko stwierdzenie faktu. Fakty są tym, na czym powinna opierać się polityka zdrowotna.
Możemy więc być pewni, iż z wyjątkiem celowego lub przypadkowego uwolnienia patogenu zaprojektowanego przez ludzi, jest bardzo mało prawdopodobne, aby epidemia w stylu średniowiecznym dotknęła kogokolwiek w tej chwili żyjącego. Podczas gdy ubóstwo zmniejszy średnią długość życia, pozostanie stosunkowo wysokie w bogatszych krajach. Możemy jednak być również pewni, iż te pół miliona małych dzieci umrze na malarię w przyszłym roku i iż 1,5 miliona ludzi, w tym wiele dzieci i młodych dorosłych, umrze na gruźlicę.
Ponad 300 000 kobiet w krajach o niskich dochodach umrze również w męczarniach z powodu raka szyjki macicy, ponieważ nie mają dostępu do tanich badań przesiewowych. Wiemy o tym, ponieważ zdarza się to co roku – to jest to, co międzynarodowe zdrowie publiczne, w szczególności Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), miało traktować priorytetowo.
Zdolność do zarabiania na iluzji
Reakcja na Covid-19 pokazała, w jaki sposób sponsorzy międzynarodowych instytucji zdrowia publicznego znaleźli sposób na zarabianie na zdrowiu publicznym. Ten model biznesowy polega na promowaniu nieprawidłowych reakcji na stosunkowo normalne wirusy. Wykorzystuje psychologię behawioralną i kampanie medialne, aby zaszczepić niewłaściwy strach w społeczeństwie, a następnie "zamknąć je" – terminologia więzienna przed 2020 rokiem. Społeczeństwo może wtedy odzyskać pewien stopień wolności (np. polecieć odwiedzić umierającego krewnego lub pracować), jeżeli zgodzi się przyjąć szczepionkę, co z kolei przynosi bezpośrednie korzyści pierwotnym sponsorom programu. Duże inwestycje publiczne w rozwój szczepionki mRNA Covid-19 umożliwiły firmom farmaceutycznym i ich inwestorom uzyskanie bezprecedensowych zysków.
Główne partnerstwo publiczno-prywatne na rzecz rozwoju szczepionek na pandemie, CEPI (zainaugurowane na Światowym Forum Ekonomicznym w 2017 r.), stwierdza, że "zagrożenie chorobą-X infekującą populację ludzką i gwałtownie rozprzestrzeniającą się na całym świecie jest większe niż kiedykolwiek wcześniej".
Praktycy służby zdrowia są dość podatni na tę propagandę (są tylko ludźmi). Wielu szuka również dochodów z inwestycji i patentów na technologie, które mogą pomóc zablokować innych lub przyspieszyć i obniżyć koszty produkcji szczepionek. Opierając swoje pensje i kariery na lojalności wobec tej pandemicznej branży, przyłączają się do oczerniania i obwiniania tych, którzy wypowiadają się przeciwko niej. Chronieni twierdzeniami swoich sponsorów o "większym zagrożeniu niż kiedykolwiek wcześniej", mogą być ślepi na główne przyczyny złego stanu zdrowia i działać tak, jakby liczyło się tylko ryzyko pandemii.
Dlaczego nie polegać na istniejących zagrożeniach?
Pomimo obecnych wysiłków z kolejnym wariantem, Covid-19 traci zdolność do straszenia. Utrzymujący się strach jest konieczny, aby politycy w spenetrowanych rządach (jak zauważa Klaus Schwab ze Światowego Forum Ekonomicznego), aby zapewnić to wsparcie. Ten paradygmat biznesowy wymaga stałego celu.
Ogólnym celem jest, aby społeczeństwo myślało, iż tylko autorytarne (faszystowskie) państwo opiekuńcze może uratować ich przed ciągłym zagrożeniem.
Ponieważ poważne naturalne epidemie są rzadkie, a ucieczki laboratoryjne również rzadkie, Disease-X zaspokaja tę potrzebę. Dostarcza materiału dla mediów i polityków do pracy między wariantami lub ospą małpi.
Dokąd stąd?
Dla społeczeństwa przekierowanie środków na choroby baśniowe zwiększy śmiertelność poprzez przekierowanie funduszy na rzeczywiste zagrożenia i produktywne obszary inwestycji. Oczywiście, jeżeli oczekuje się zwiększenia wycieków laboratoryjnych zmodyfikowanych patogenów z trwających i przyszłych badań, byłoby inaczej. Ale wtedy musiałoby to być wyjaśnione jasno i przejrzyście, a zapobieganie może być bardziej skuteczne niż bardzo drogie lekarstwo.
Choroba-X to strategia biznesowa, zależna od serii błędów, ubrana w altruistyczną troskę o dobro człowieka.
Przyjęty przez potężnych ludzi, świat, w którym się poruszają, akceptuje amoralne praktyki w zakresie zdrowia publicznego jako uzasadnioną drogę do ich wersji sukcesu.
Jeśli naszym głównym celem jest skierowanie funduszy podatników na rozwój biotechnologii, które społeczeństwo może następnie upoważnić do zakupu, na własną szkodę, ale z wielką korzyścią dla twórców, to Disease-X jest drogą naprzód. Ten model rynkowy zapewnia, iż stosunkowo nieliczni mogą skoncentrować bogactwo zdobyte od wielu, praktycznie bez ryzyka dla siebie.
Opinia publiczna musi zdecydować, czy chce zachować swoją część tej wysoce obraźliwej umowy.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://www.zerohedge.com/
