Dla moich kochanych dzieci: Krystiana, Natalii i Jakuba
Było wczoraj spore zamieszanie
Przedświątecznym podbite nastrojem
I przeczuciem, iż pewnie zostanie
Kawał życia zdeptany czczym znojem.
Otóż najpierw bombki się potłukły,
Co brokatem sypały dokoła.
Później lampki też spotkał los smutny
Wyrzuconych pospołu z jemiołą.
Kiedy brakło pomysłów i chęci,
Dekoracje utknęły w nicości,
W sukurs przyszli aniołowie święci,
Podrzucając pomysły z przeszłości.
Pokazali na strychu pudełka,
Odkurzyli, bez słowa podali.
Zapalili prastare światełka
I znów w wieczność się swoją udali.
Zatem retro, nie takie odległe,
Czasy dzieci jeszcze wciąż pamiętam…
Pewnie kiedyś rozpłyną się jak we mgle,
Ale teraz znów będą tu święta!
Zanim pierwsza zamrugała gwiazda,
Już w pokoju stanęła choina.
Powracają ptaki do pragniazda,
Choć na co dzień żyją w swych rodzinach.
