84. rocznica samobójczej śmierci Witkacego na wieść o wkroczeniu sowietów

O katastrofizmie poety i dramaturga, o jego przeczuciu końca cywilizacji i własnej śmierci, o "wielokrotnych" portretach samego siebie i napotkanych osób i o rozliczeniach z życia - nie mówi się dostatecznie wiele.

Być może własnie cień śmierci w obliczu najazdu "czerwonej zarazy" sprawił, iż od czasów PRL-u chętnie posługiwano się zakłamanym obrazem zabawowego oryginała-portrecisty i jego narkotycznych przygód, unikając tego, co stanowiło o sensie jego życia i śmierci? Być może w obecnych lewicujących kontekstach kultury, także bardziej atrakcyjny jest ten wykrzywiony przez lata komunistycznej propagandy obraz?

Gra twórcy z samym sobą widoczna jest na symbolicznej fotografii - wielość wizerunków sprawia, iż wydaje nam się, iż widzimy prawdziwą twarz Witkacego; a to tylko jej odbicia....

Czas przełamać stereotypy i spojrzeć serio na prawdziwe oblicze Witkacego. Szczególnie dziś...

Stanisław Ignacy Witkiewicz

Dla Chorych Diabłów

Dla chorych diabłów, przewrotnych aniołów

Szpital wariatów, za którego próg

Nie przejdzie mędrzec ani książę liczb.

Tam już na wieki oddać się czarnemu

Którego zrodziła góra ognista,

i tam pozostać - biała jako glista

Pozostać wierną bóstwu nieznanemu

W przepięknej małpy uściskach się miotać

Słuchając ciszy międzygwiezdnych ech

Patrzeć na męki i krew czarną żłopać

W bebechy krwawe puszczać zimny śmiech.

Kwiczeć z rozkoszy i rozkosz tę kopać

Aż póki nie przyjdzie ostatni zdech.

Polecamy wysłuchanie audycji:

https://www.polskieradio24.pl/39/156/Artykul/2368669,80-rocznica-smierci-Stanislawa-Ignacego-Witkiewicza-Witkacego